Wat een grappig, vermakelijk en ontroerend boek. Ik houd van Hendrik.

Wat heb ik genoten van dit boek! Hendrik Groen is mijn held. Wat een lekker geschreven. grappig, lief, ontroerend boek is dit. Ik heb het in 2 dagen uitgelezen, nam het mee naar de sportschool, in bed, tijdens het koken en nog net niet op het toilet. Ik vind deze bejaarde Hendrik verfrissend en een voorbeeld voor vele zeurpieten, ja, het zijn niet mijn woorden maar die van meneer Groen. Maar ben het roerend met hem eens. Natuurlijk is het niet altijd leuk om ouder te worden, denk ik, maar maak er iets van! Ikzelf heb nog een heel lieve oma, geboren in 1920, op dit moment 95 jaar dus. En dat is een schatje. Bijna altijd vrolijk en zeurt en klaagt niet, woont zelfs nog op zichzelf. (met de nodige hulp)
Nu moet ik wel toegeven dat het me lastig(er) lijkt als oudje om op een gegeven moment (verplicht) naar een tehuis te moeten. Dan moet je inderdaad wel een beetje geluk hebben met de mensen daar, personeel en medebewoners. En ik geloof maar al te graag dat die dagen dan soms een aaneenschakeling van saaiheid, gezeur en gebabbel kunnen zijn. Wanneer er dan ook nog slecht gekookt wordt, enorm bezuinigd wordt op zorg en nooit iets leuks georganiseerd, dan ben je er natuurlijk snel klaar mee. Gelukkig zijn er volgens mij ook nog voldoende tehuizen die het prima voor elkaar hebben voor hun bewoners. Zeker als je Nederland vergelijkt met de ouderen voorziening in grote delen van de wereld. Maarja, dan kun je alles wel op die manier bekijken en ik snap dat dat nu eenmaal niet zo werkt. Wat ik me wel afvraag, is of de zestigers van nu over een pak-m-beet 15-20 jaar op dezelfde manier in tehuizen gaan zitten als hun ouders. Ik denk dat er wel dingen gaan veranderen. En dat helaas de rijkere mensen het een stuk beter gaan krijgen in een toekomstig ouderen-woning maar de armen stukken slechter.

Om terug te komen op de recensie van het boek: Ik vond het een super leuk, vermakelijk en lief boek. Ouderen en ouderenzorg is een actueel onderwerp en Hendrik heeft een verfrissende blik. Het is een slimme man en hij belicht 'problemen' van meerdere kanten. Ik houd van Hendrik (wat een leuke opa), en het vervolg (Zolang er leven is) is ca. 6 uur nadat ik het eerste boek uitlas aangekocht en op mijn e-reader gezet.

Nu rest natuurlijk de vraag; wie is de mysterieuze schrijver in het echt? Is het een bekende Nederlandse schrijver (ik denk het), of gewoon iemand die een razend goed debuut heeft geschreven en besloot onder een pseudoniem te beginnen? Of, is het een echte 83,5 jarige man in Amsterdam-Noord die tussen het scoot mobielen en reisjes plannen met zijn vrienden door, zijn geheime dagboek bijhoudt? Dat laatste lijkt me een beetje te mooi om waar te zijn.