Lezersrecensie
Wie is wie?
Dit was het eerste boek dat ik van Sarah Pinborough gelezen heb.
Het verhaal betreft Lisa, een volwassen vrouw die overbeschermend haar bijna 16 jaar oude dochter Ava alleen opvoedt.
Ze werkt op een uitzendbureau, waar haar collega Marilyn haar vriendin en steun en toeverlaat is.
Maar als er ineens dingen kwijtraken of verplaatst worden in huis, raakt de toch al schuchtere, onzekere Lisa nog meer van slag.
Wie kan ze nog vertrouwen?
Waarom wil Lisa nooit op een foto en is ze wars van social media?
Welk geheim draagt ze mee uit haar eigen jeugd?
Wie is er verantwoordelijk voor de verdwijning van Ava?
Waarom laat het verleden haar niet met rust?
Genoeg ingrediënten voor een mooi, spannend boek.
Maar door het telkens heen en weer springen tussen de verschillende personages en heden / verleden wordt het een rommelig geheel.
Helaas kreeg ik op zo'n 3/4 van het boek, dus al ruim voor de ontknoping al in de gaten wie de dader is en een groot vermoeden van waarom.
Het einde was dan toch nog wel een beetje verrassend wat betreft het echte waarom en hoe.
Ook vond ik de aanwezige grammaticale fouten echt storend op dit niveau, woorden die onnodig dubbel in zinnen stonden.
Dit kan een fout zijn van de vertaler(s), maar dan moet er toch ook nog een redacteur zijn die het nog een keer leest?
Het verhaal betreft Lisa, een volwassen vrouw die overbeschermend haar bijna 16 jaar oude dochter Ava alleen opvoedt.
Ze werkt op een uitzendbureau, waar haar collega Marilyn haar vriendin en steun en toeverlaat is.
Maar als er ineens dingen kwijtraken of verplaatst worden in huis, raakt de toch al schuchtere, onzekere Lisa nog meer van slag.
Wie kan ze nog vertrouwen?
Waarom wil Lisa nooit op een foto en is ze wars van social media?
Welk geheim draagt ze mee uit haar eigen jeugd?
Wie is er verantwoordelijk voor de verdwijning van Ava?
Waarom laat het verleden haar niet met rust?
Genoeg ingrediënten voor een mooi, spannend boek.
Maar door het telkens heen en weer springen tussen de verschillende personages en heden / verleden wordt het een rommelig geheel.
Helaas kreeg ik op zo'n 3/4 van het boek, dus al ruim voor de ontknoping al in de gaten wie de dader is en een groot vermoeden van waarom.
Het einde was dan toch nog wel een beetje verrassend wat betreft het echte waarom en hoe.
Ook vond ik de aanwezige grammaticale fouten echt storend op dit niveau, woorden die onnodig dubbel in zinnen stonden.
Dit kan een fout zijn van de vertaler(s), maar dan moet er toch ook nog een redacteur zijn die het nog een keer leest?
1
Reageer op deze recensie