Een razende race tegen de klok

Dan Brown: iedereen kent wel een paar titels van deze Amerikaanse schrijver, van wie een aantal boeken succesvol zijn verfilmd. In 2003 schreef hij de thriller ‘De Da Vinci Code’, die de wereld met storm heeft veroverd.

Het boek volgt hoogleraar religieuze symboliek Robert Langdon – de hoofdpersoon uit zijn eerdere boek ‘Het Bernini Mysterie’ – en de Cryptologe Sophie Neveu. Langdon wordt ingeschakeld door de Parijse politie voor het oplossen van de mysterieuze moord op Jacques Saunière, de conservator van het Louvre, wiens lijk in het museum wordt aangetroffen in de vorm van de “Man van Vitruvius”, een schets van de Italiaanse kunstenaar Leonardo Da Vinci, samen met een aantal mysterieuze symbolen en cryptische boodschap gericht aan Langdon. Wat Langdon niet weet, is dat hij eigenlijk de hoofdverdachte in deze zaak is. Saunière heeft voor zijn dood aanwijzingen achtergelaten die alleen Langdon en Neveu kunnen ontcijferen. Opgejaagd door de politie en de religieuze groep Opus Dei komen Langdon en Neveu achter schokkende geheimen, die terugleiden naar Leonardo Da Vinci. In een gevaarlijke race tegen de tijd, moeten ze samen de strijd aangaan om dit geheim te onthullen en de reden van de moord op Saunière te achterhalen.

Het boek is prima op zichzelf te lezen. Dan Brown verwijst door middel van de gedachtegangen van Langdon af en toe wel naar gebeurtenissen uit ‘Het Bernini Mysterie’, maar dit heeft geen zodanige invloed op het verhaal dat je als lezer de draad kwijtraakt. Langdon is een zodanig interessante en intelligente man dat hij je aandacht goed bij het verhaal houdt. Hij komt over als het stereotype suffige hoogleraar, een eeuwige vrijgezel die stiekem toch verlangt naar een betekenisvolle relatie.

Je kan over Dan Brown zeggen wat je wilt, maar de man heeft veel onderzoek gedaan voor het schrijven van deze thriller. Zijn beschrijving van het Louvre geeft ook mensen die dit prachtige museum nog nooit hebben bezocht een helder beeld van hoe het eruit ziet. Je waant jezelf bijna in het Parijse museum. Bekende kunstwerken die belangrijk zijn voor het plot worden ook tot in detail beschreven. Er zitten dus enorm veel historische achtergronden in het boek verwerkt.

Zijn kracht om dingen tot in detail te beschrijven werkt hier en daar ook tegen hem. Hier en daar zijn langdradige en daardoor soms verwarrende zinnen te vinden, die soms twee keer gelezen moeten worden om goed te kunnen begrijpen. Dit hindert het leesplezier echter amper, omdat het zich niet vaak voordoet.

Al met al is De Da Vinci Code een prachtig boek dat je al vanaf het eerste hoofdstuk in zijn greep houdt. De spanning zit hoog, wat het wegleggen van dit boek een hele opgave maakt en een aantal mensen (waaronder ikzelf) flink wat slaaptekort zal bezorgen.