Acht maanden in Gazastraat

Ik zag de boekbespreking door Adriaan van Dis bij DWDD, en was meteen geïnteresseerd nu kan van Dis erg aanstekelijk vertellen over een boek.
Ik had het geluk dat ik deel mocht nemen aan de leesclub.
Ik had nog nooit een boek van deze Britse top auteur gelezen 2 x bookerprize , en had dus hoge verwachtingen van dit boek.
Zelf altijd paperback lezend was deze geweldige hardcover uitvoering een mooie verrassing.Ik vind de cover eenzaamheid uitstralen wat in het boek wel duidelijk zou worden.

De hoofdpersonen Frances en Andrew besluiten na een mislukt avontuur in Afrika nog een keer een grote financiële klapper te maken dit keer in Saoedi-Arabië ,zodat ze zich daarna kunnen settelen huisje kopen in het Verenigd Koninkrijk.
Al snel word het duidelijk vooral voor een vrouw hoe het is om te leven in een in een land, waarvan de inwoners vijandig staan tegenover jouw cultuur.
En haar man Andrew lange dagen maakt als bouwkundig ingenieur werkt aan een bouwopdracht voor een Ministerie.
In eerste instantie probeert ze er nog zelf op uit te gaan maar als snel word duidelijk dat dat onbegonnen werk is.
Iets wat haar al duidelijk was gemaakt door de steward in het vliegtuig dat het voor een vrouw al onmogelijk is alleen een taxi te nemen zo word de wereld van Francis wel heel klein en al gauw claustrofobische en paranoïde.

Ze wonen in een grimmig flatgebouw aan de Gazastraat in Djedda, elk raam in de flat komt uit op een blinde muur en de voordeur naar hun etage bleek dichtgemetseld door de vorige bewoner die niet wilde dat zijn vrouw gezien werd door de buren. Gezien worden is sowieso een probleem.Als je niet juist gekleed bent kun je zomaar opgepakt worden of zelfs verkracht omdat je er uitziet als hoer ? Waarnaartoe op het dak van het gebouw dan maar de enige plek waar Frances zich onbespied en veilig waant. Ze leest detectives, houdt een dagboek bij, waarin de lezer mee leest en wordt zich steeds meer
bewust van haar gevangenschap in een gouden kooi en een bizarre, kunstmatige, wereld van expats in Saoedi-Arabië, Een vooral hypocriete wereld.

Het zijn vooral de gesprekken die ze voert met buurvrouw Yasmine, de vrouwen van haar mans Britse collega’s en op het laatst ook met Andrew zelf, die in zijn werkrelatie met zowel het Britse bouwbedrijf als het Ministerie totaal de weg kwijt raakt en ook financiël een tegenvaller is.

Zijn de hoge verwachtingen uitgekomen ? Nee of slechts ten dele.
Het boek begint goed en is sterk geschreven en ook goed vertaald .
Ik vind het boek in het midden eentonig worden wat zicht in het tweede deel wel herpakt uiteindelijk loopt het boek dood en blijf je als lezer met een onbevredigd gevoel achter.
Goed het is geen nieuw boek van Mantel en ik verwacht meer van haar recenter werk dit werk heeft me zeker geïnspireerd om ander werk te lezen.