Cavia's op je hoofd..........

Er zijn meerdere boeken geschreven over kanker, door de hand van familieleden, artsen, verpleegkundigen, buddy's en door degene die het zelf beleefde of hebben beleefd. Maar dit boek slingert je in de werkelijkheid.

Op een of andere manier kun je mee in de rauwe gevoelens van Bertien Stenberg. Of dit komt omdat ze de belevenissen met haar ouders en vriendin erbij trekt ? In ieder geval is het een boek wat leest als een trein en toch moet ik het regelmatig wegleggen. Gewoonweg omdat het zo enorm binnenkomt. Natuurlijk heb ik, net als de rest van Nederland, van dichtbij meegemaakt (als familielid en vriendin) wat borstkanker doet.

Maar de gedachtes/bedenkingen van een vrouw met borstkanker en haar enorme strijd om ondanks haar verleden met ernstige ziektes het toch positief te blijven inzien, en dan ook nog een jong kind hebt die je de ernst ervan niet wil laten voelen, is en ander verhaal.

Op de achterflap staat:

Een knikker in haar borst. Berdien Stenberg ondergaat een zeven maanden durende, intensieve behandeling tegen borstkanker. Ze werkt gewoon door, krijgt chemokuren, en bestralingen, haar haar valt uit. Terwijl de roddelpers op de loer ligt, geeft ze geen enkele ruchtbaarheid aan haar ziekte. Ook haar zoontje van zes vertelt ze zo weinig mogelijk.

Tijdens de behandeling komen steeds scherper de herinneringen boven aan de dood, drie jaar eerder, van haar vriendin Elisa aan kanker. De ziekte Elisa zoekt haar heil in alternatieve geneeswijzen en wordt ondertussen door Berdien en haar vriendinnen een jaar lang verzorgd. Pas achteraf, als haar eigen kanker bijna bezworen is, kan ze de bizarre omstandigheden rondom Elisa's dood ontrafelen.

Met humor, en een scherpe pen schrijft Berdien Stenberg over vriendinnen-voor-het-leven, moederschap, en over de hilarische, dramatische en ontroerende momenten van haar ziekte en van Elisa's strijd.

Ik denk dat humor het sterkste punt is in deze roman. Het is een lotzwaar onderwerp waar veel lezers zich in zullen herkennen, (borst)kanker. Van zichzelf of van een ander. Het met humor beschreven leven van Berdien die uit alle macht probeert het gewone leven te handhaven (kind van school halen, hockey traning geven naar de wetstrijden, werken, gemeenteraad, kerstdiner) maakt dat het voor mij zo herkenbaar is. En wat een kracht spreekt er uit deze volgeschreven pagina's.

Veel acties worden er ondernomen om alle vormen van kanker te bestrijden. En zo hoort het ook. Want het zal je waarheid maar worden. De diagnose kanker.... en dan? Chapeau voor alle onderzoekers en hulpverleners maar ook de mensen die zich inzetten geld te verzamelen om onderzoek te bekostigen. Niemand wil afscheid nemen van zijn dierbare of eigen leven dus deze boeken zijn zo belangrijk om de aandacht erbij te houden. Samen de schouders eronder tegen (borst) kanker!