Recensie door Lorenz Bellekens

Liever de leugen
Auteur: Jonas Boets
Genre: Thriller
Uitgever: Manteau
ISBN: 9789022325407
Formaat: Paperback
Verschenen in 2010

Alweer een spannend boek van Jonas Boets, met als hoofdthema liefde en moord, zoals hij al eerder boeken schreef. Flashbacks creëren een uitermate spannend gevoel, in het ontrafelen van de moord. Een surrealistische thriller van niveau.

Jonas Boets is een Vlaams jeugdauteur, die Germaanse talen heeft gestudeerd in Antwerpen, en vervolgens een aanvullende studie Taal en Bedrijf in Leuven. Boets begon met het schrijven van boekjes voor beginnende lezertjes, maar hij is ondertussen geëvolueerd naar een schrijver voor alle leeftijden. Ik las al eerder boeken van Boets, en deze bevielen me zeer, vandaar dat ik eerder geneigd was dit boek te nemen dan eender welk ander.

Gijzeling. Tik-tak .. Interventie? Tik-tak .. Of net niet? Tik-tak .. Wat dan? Tik-tak .. Wie zit daar? Tik-tak .. Wat nu? Tik-tak .. De tijd loopt ..
Zo gaat het bij een echte gijzeling, elke seconde is bepalend, elke actie heeft een doorslag op de situatie, de stress weegt door.

Met deze stress zitten ook de Brigadier, Maarten Crab (fraude-inspecteur) en Kristof Vaneste (favoriete agent van de Brigadier). Ook Rykaert, een andere politieagent die de Brigadier absoluut niet kan hebben, is bezig met het moordonderzoek van Lagae. Christiaan Lagae, vriend van Katrien Houbrechts, om precies te zijn. Christiaan wordt verdacht van moord op Anthony Van Stappen, de ex van Katrien. Rond hen draait de gijzeling, Christiaan gijzelt Katrien. Tenminste, dat is wat de politie denkt.

Er is ook nog Arne Maenhout, vriend van Christiaan. Arne en Christiaan werken bij eenzelfde bedrijf: Papierhandel Devos. Arne werkt daar omdat zijn goede vriend Christiaan voor hem in de bres gesprongen is en hem die job heeft bezorgd. Een van de zoovele goede daden van Christiaan voor Arne, iets dat hem later zuur zal opbreken. Maar Christiaan had zich geen benul van het kwaad dat er in Arne schuilt. Arne is immers een psychopaat met een ziekelijke obsessie voor Katrien, al ontdekt Christiaan dit spijtig genoeg te laat .. Die obsessie is er altijd al geweest: een aantal jaren terug ging Christiaan samen met een jeugdvriend, Frederik genaamd, op sportkamp. Hier leerde hij Arne kennen, en ook Katrien. Er ontstond een relatie tussen Frederik en Katrien, en hieruit volgde Arne's eerste ziekelijke actie: hij liet een auto over Frederik rijden. Uiteindelijk zal hij ook hetzelfde doen met Anthony, en denkt ook er deze maal mee weg te komen, maar niets is minder maar. Christiaan heeft zijn vriend immers bebloed uit de bosjes zien komen, en treft in diezelfde bosjes het lichaam van Anthony aan. Christiaan belt de politie, en verteld hen over het lijk, maar verzwijgt de betrokkenheid van Arne, uit sympathie voor zijn kameraad. Overigens begint Christiaan een relatie met Katrien, iets wat hij al geruime tijd wou.

Terug naar het heden: de politie probeert het appartement van Christiaan binnen te vallen, maar doet dit uiteindelijk niet. Ze besluiten het huis van Arne binnen te vallen, en treffen "zijn" lijk daar in de kelder aan.

Een laatste flashback naar het verleden: Christiaan besluit Arne te confronteren met zijn verband met Anthony, maar dit mond uit op handgemeen, met een dodelijke afloop als gevolg.

In het heden is er de spannende ontknoping van het verhaal, waarbij alle stukjes van de puzzel als het ware in elkaar vallen. De politie heeft een DNA-analyse gedaan met DNA van Arne, en heeft de moeder een blik op het lichaam van haar zoon gegeven ter identificatie. Wat blijkt: dit is helemaal haar zoon niet, het is Christiaan! Maar wanneer de politie dit doorheeft is het al te laat, Arne heeft immers al wat hij wou, Katrien zal nooit meer iemand anders lief hebben, aangezien Katrien er niet meer is! Het was immers niet Christiaan, maar Arne die Katrien gegijzeld hield in Christiaan's appartement. Vlak voor het ontsnappen met de auto gaf Arne Katrien enkele messteken, met een dodelijke afloop tot gevolg ..


Ik ga mijn interpretatie niet starten met 'ik vind het een goed boek want' om twee simpele redenen: ten eerste is het zo afgezaagd en nodigt het allesbehalve uit om te lezen. Ten tweede: wat is goed? Ik neem aan dat wanneer je honderd mensen het boek laat lezen, ze het niet alle honderd een "goed boek" zullen vinden. Ook al is mijn interpretatie persoonlijk, het is niet aan mij om te bepalen wat een goed en wat een slecht boek is, en ook zegt het zo goed als niets dat ik het een "goed boek" vind.

Maar ik vind het wel een zeer spannend boek. Het continu wisselen van heden naar verleden door middel van flashbacks zorgt voor een vrij chaotische stijl van schrijven als je het mij vraagt, maar aan de andere kant vind ik dat wel nodig om de nodige spanning te creëren. De verrassende wending op het einde kwam zeer onverwacht. Ik persoonlijk had nooit verwacht dat Arne nog leefde, omdat ik er vanaf het begin van uit ging dat Christiaan had ingegrepen en zijn vriend had gedood uit zelfverdediging, dit Katrien meldde en haar vervolgens gijzelde omdat ze de waarheid niet aankon, en hij haar niet wou verliezen. Waarschijnlijk omdat ik met deze theorie in mijn hoofd zat, sloot ik andere opties uit.

Het verhaal wordt verteld in het standpunt van Christiaan, wat je ook heel de tijd doet vermoeden dat het hij is die de gijzeling op Katrien uitvoert. Dit is goed geschreven van Boets, het zorgt ervoor dat de nodige dosis spanning in het boek aanwezig blijft, de drang om het in een ruk uit te lezen groter wordt, en tot slot het boek een onvoorspelbare wending geeft.

Tot zover de lofzang, want een goede recensie bevat volgens mij ook kritiek op de minpunten. Eén heel groot element in het verhaal maakt het iet of wat minder realistisch: de DNA-test. Deze is blijkbaar op wonderbaarlijke snelheid gebeurt, en er meteen kan worden uitgemaakt of het wel degelijk Arne is die gevonden is in de kelder. Maar tot zo ver het negatieve, ik heb het boek ervaren als een echte thriller: ik wou het als het ware in één ruk uitlezen, wat voor mij wel een stuk bepaald of het een boeiend boek is. Deze thriller zou dan ook zomaar uit het echte leven gegrepen kunnen zijn: een gelijkaardig verhaal kan volgens mij zomaar van de ene dag op de andere in de krant staan.


De titel, liever de leugen, verwijst ook duidelijk naar de inhoud van het boek, dat Christiaan liever met de leugen had geleefd, dan de bittere waarheid, dat zijn vriend Arne een ware psychopaat is die zijn vertouwen misbruikt.

Ik heb het boek persoonlijk ervaren als een echt meeslepend verhaal, Boets weet zeer goed in te spelen op het gevoel van de lezer. Iedereen met ook maar een beetje goed in zijn hart krijgt uiteindelijk medelijden met Christiaan, die het opneemt voor zijn vriend, die helemaal niet is wie hij denkt dat hij is.

Het boek is ook op een bepaalde manier "afgesteld", zodat de flashbacks en het heden perfect samenvallen in het laatste hoofdstuk. Dit lijkt een klein detail, maar het zorgt er wel voor dat er op een uitermate boeiende manier naar het einde van het boek wordt toegewerkt, wat de spanning tot het maximum opbouwt.

Een zeer meeslepend boek, met liefde voor dezelfde vrouw en ziekelijke jaloezie als centraal thema, op een zeer aangrijpende manier verwerkt. Jonas Boets is wat mij betreft meer dan geslaagd in zijn opzet.

(Recensie door Lorenz Bellekens, gepubliceerd op 27-10-2015 op hebban.nl)