Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Uit de Bibliotheek en Leestafel

Ben Bouter 23 november 2014
Een jonge vrouw, Liesje, wordt als kind door haar vader mishandeld. Ze moet het verdragen, omdat haar vader in een jappenkamp gezeten had. Haar moeder is vaak afwezig, omdat ze in het buitenland werkt als archeologe. Van een buurvrouw leert Liesje beeldhouwen. Nu haar vader opgenomen is in een tehuis, heeft ze een levensecht beeld van hem gemaakt, waardoor ze haar woede eindelijk kan verwerken. Dat is het eerste deel van het boek, over de relatie van Liesje met haar vader. In het tweede gedeelte reist ze naar India en ontdekt ze wie haar echte moeder was. In de Himalaya volgt ze de tocht die haar moeder maakte toen ze zwanger was. In het derde deel wordt Liesjes dochtertje Eva geboren. Het verhaal wordt heel voorzichtig uit de doeken gedaan, vanuit Liesje zelf verteld. De beklemmende sfeer van haar kindertijd krijgt heel subtiel gestalte in kleine details. Bouter (1948) is een meester in het ontwikkelen van het verhaal door heel gedoseerd de achtergrondinformatie te onthullen. Een originele kijk op het beladen onderwerp van tweede-generatie slachtoffers van jappenkampen. (Uit De Nederlandse Bibliotheek)

" Ik kijk op hem neer. Mijn vader zit op de onderste trede van de steile betonnen trap naar mijn appartement aan de Troelstrakade. Zijn glimmende schoenen zoeken steun op de stoeptegels. Grond onder de voeten, een mens heeft dat nodig. Hij houdt zijn rug recht. Altijd. Alsof een stok zijn ruggengraat onbuigzaam maakt. "

Een jonge vrouw lijkt het er om te doen: haar vader zo lang mogelijk te laten zitten, voor de deur, in de kou. Waarom is ze zo hard voor haar vader? Is er sprake van een omkering van rollen? Als je er als lezer achter komt dat niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt te zijn, ben je al zo geraakt door het verhaal dat je meer wil weten.

"De werkelijkheid gaat altijd vermomd. Niets is wat je ziet, wat je leest is niet zo bedoeld. De lezer schrijft zijn eigen boek. Niemand leest hetzelfde boek."

Net als in zijn eerdere boeken `Pianist zonder brein´en ´Oorlogshelden´ laat Ben een vlotte manier van schrijven zien die mij zeer bevalt. Die stijl is bondig, duidelijk; het verhaal zit vol spitsvondigheden en humor. Zijn boeken verdienen een groter leespubliek. (Uit Leeshoek)

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ben Bouter