Een compleet nieuwe wereld

Ember begeeft zich onder de mens, gedraagt zich als een mens en doet dezelfde dingen als ieder meisje in haar tienerjaren. Het enige verschil? Ze is een draak, en kan zich transformeren tot een pubermeisje. Ze is opgegroeid onder de ijzeren heerschappij van Talon, een wereld van draken waar wij stervelingen geen weet van hebben. Samen met haar tweelingbroer Dante krijgt ze de taak om zich onder de tieners te begeven in Californië. Wat een eitje lijkt, begint behoorlijk lastig te worden op het moment dat ze gevoelens krijgt voor haar vijanden. Draken konden toch helemaal geen gevoelens hebben? En mensen waren toch niet te vertrouwen? Tegelijkertijd krijgt ze haar twijfels over de organisatie Talon, vooral wanneer haar trainster wel hele aparte dingen van haar verlangt. 

Julie Kagawa is de bekende young adult-auteur van onder andere ‘The Iron Fey’-serie en de ‘Blood of Eden’-reeks. De schrijfster staat vooral bekend om haar levendige fantasie, en dat ze die heeft blijkt ook weer uit haar volgende boek. Voor de ‘Talon Saga’-trilogie gooit ze het roer om, en creëert ze een compleet nieuwe wereld waarin draken en mensen ongewild naast elkaar leven.

Dat de fantasie van deze bekende auteur levendig is, wordt nog eens bevestigd met het eerste deel van de trilogie. Kagawa creëert een compleet nieuwe wereld met draken en plaatst die in het moderne leven. Riskant, maar dat heeft zeker goed uitgepakt. Door een nieuw perspectief – je bekijkt alles vanuit Ember als draak – is het een zeer welkome verfrissing in het young adult-genre.

Wat echter minder verfrissend is, is het typische liefdesverhaal dat in Pupil verwerkt is. Ember valt op een jongen die rebels is, maar ook voor een knul die onbereikbaar en bovenal verboden is. De bekende driehoeksverhouding die de lezer al zo vaak gezien heeft, is geboren en zorgt voor een redelijk voorspelbaar verhaal.

Daarbij komt ook dat de hoofdpersoon één groot cliché is. “Ik was niet zoals mijn broer, die zich op zijn gemak voelde bij mensen en in elke situatie wist hoe hij moest reageren.” Daar hebben we weer zo’n meisje dat brutaal is, geen connectie voelt met de wereld om haar heen en gewoonweg anders is dan de rest. Opnieuw zo’n gevalletje uitzondering op de regel.

Gelukkig wordt dit meer dan goed gemaakt met de schrijfstijl van Kagawa. Door de korte zinnen met niet al te lastige woorden, is het een prettig boek om te lezen. Daarbij zorgt de humoristische manier van schrijven ervoor dat het boek niet te zwaar wordt. “Als je over een paar uur niets van me hoort, ben ik waarschijnlijk opgegeten door een draak.”

Of het boek ook daadwerkelijk spannend is? Dat valt te betwijfelen. Het hele verhaal is zeker vermakelijk en interessant, maar het gevalletje ik-zit-op-het-puntje-van-mijn-stoel blijft uit tot het einde. Kom je bij de laatste bladzijden aan? Dan ben je echter wél verzekerd van een snelle hartslag en gierende zenuwen. Bereik je eenmaal de ontknoping van de plot, dan sla je steil achterover.

Een boeiend verhaal waarin een compleet nieuwe wereld gecreëerd wordt, maar waarbij de spanning niet opweegt tegen de vele clichés.