Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Bert Peene 19 november 2013
Raadselachtig, beangstigend en absurd: het gegeven waarop Sophie Hannah haar nieuwste roman, Brandschoon, heeft gebouwd, lijkt regelrecht ontleend aan het werk van Franz Kafka, de Oostenrijkse schrijver die krap een eeuw geleden wereldberoemd werd met Der Prozess. In deze roman raakt hoofdpersoon Jozef K. verstrikt in een ondoorgrondelijk rechtssysteem, waarin onzichtbare rechters en een mistige bureaucratie de dienst uitmaken. Jozef K. zou schuldig zijn, maar aan wat en waarom, dat weet hij niet. Desondanks tekent hij uiteindelijk vrijwillig zijn doodvonnis. Zo ver gaat Amber Hewerdine, Hannahs protagonist, weliswaar niet, maar voor het overige vertonen haar lotgevallen toch aardig wat overeenkomsten met die van Jozef K. Tijdens een sessie bij een hypnotherapeut, die zij bezoekt om van haar slaapproblemen af te komen, duiken de woorden ‘Kind, Cruel, Kind of Cruel’ op. Ze heeft geen idee waar die op slaan, maar als zij ze vervolgens ook meent te zien op de laptop van de vrouw die na haar onder hypnose gaat, bekruipt haar een onbestemd gevoel. Is er sprake van verdrongen wreedheden, of heeft zij zich die raadselachtige woorden slechts verbeeld? Haar verbazing slaat om in verbijstering wanneer zij, eenmaal thuis, wordt gearresteerd voor de moord op een vrouw die zij nog nooit heeft ontmoet.
Als je Ambers geschiedenis kent, denk je waarschijnlijk: dat kan er ook nog wel bij. Want raadsels en mysteries lopen als een rode draad door haar leven en voor niet een ervan is tot nu toe een aannemelijke verklaring gevonden. Haar beste vriendin kwam om het leven nadat iemand haar huis in brand had gestoken; zonder aanwijsbare reden en sindsdien doet Amber ’s nachts geen oog meer dicht. Verder is er die merkwaardige Kerstmis, nu zeven jaar geleden. Amber was met haar man Luke en zijn familie op het platteland van Surrey om samen de feestdagen door te brengen. Op eerste kerstdag bleken Lukes broer Neill, zijn vrouw Jo en hun beide kinderen spoorloos te zijn verdwenen. Pas twee etmalen later waren zij teruggekeerd; zonder verklaring of excuus. En dat is al die jaren zo gebleven. Die onopgehelderde verdwijntruc heeft Amber altijd bezig gehouden, zoals zij zich ook is blijven afvragen wat toch het geheim was van die ene afgesloten kamer in het vakantiehuis in Surrey. En dan wordt er, last but not least, ook op Amber een aanslag gepleegd; iemand probeert ook in haar huis brand te stichten.
Brandschoon vertoont veel overeenkomsten met Hannahs vorige boek, Verborgen gebreken, en draagt dan ook onmiskenbaar het stempel van de auteur die intussen in Groot-Brittannië als de koningin van de psychologische thriller geldt: een labiele vrouwelijke hoofdpersoon die verstrikt raakt in wat lange tijd een verwarrend spel van werkelijkheid en verbeelding lijkt te zijn; de benauwende scènes waarin de belangrijkste personages krampachtig proberen de schijn op te houden van ‘one big happy family’ en de moeizame relatie die Charlie Zailer en Simon Waterhouse, Hannahs vaste speurders, onderhouden met het leven en met elkaar. En dan natuurlijk die typische Hannah-schrijfstijl, waarin met name de monologue interieure een niveau bereikt dat ik van maar weinig andere schrijvers ken. Voor wie een thriller niet per sé een recht-toe-recht-aan verteld verhaal hoeft te zijn en van gelaagdheid houdt, is (ook) deze nieuwe bijdrage aan het oeuvre van Sophie Hannah een absolute aanrader.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Bert Peene