Onstuitbaar virus

Authenticiteit is een belangrijke voorwaarde voor de groei en bloei van een schrijverschap. Schrijven moet van binnenuit komen en niet vooral worden ingegeven door de wens beroemde voorbeelden naar de kroon te steken. En dat laatste vermoed ik eerlijk gezegd achter het debuut van Joshua Spanogle. Spanogle studeerde af als arts en werkte vervolgens als onderzoeker op de afdeling Bio-ethiek aan de universiteit van Pennsylvania. En daarmee, moet hij gedacht hebben, heb ik voldoende in huis om een nieuwe Michael Crichton te worden. En als hij het niet dacht, heeft het vast en zeker door de hoofden van zijn uitgevers gespeeld. Maar daarmee zagen ze toch tenminste één belangrijke voorwaarde over het hoofd: vakmanschap. Daaraan valt bij Spanogle, getuige zijn roman Infectie, nog veel te schaven.

Het verhaal laat zich als volgt samenvatten: Nate McCormick werkt voor de Epidemic Intelligence Service in het Johns Hopkins ziekenhuis, waar hij onderzoek doet naar het uitbreken van ziektes en epidemieën. Op een dag worden drie raadselachtige gevallen van virusinfecties bij hem gemeld. De patiënten worden geteisterd door een virus dat niet te stoppen lijkt en de vrouwen, alle drie verstandelijk gehandicapt, langzaam maar zeker ‘opvreten’. McCormick gaat op onderzoek uit en doet een ontdekking die volgens de tekst op de achterflap ‘zowel baanbrekend als gruwelijk’ is. Wel, mij deed het weinig.

Een bekende Nederlandse schrijver heeft eens gezegd dat schrijven vooral een kwestie van weglaten is. Je schrijft alleen dat op wat voor het onderwerp of thema belangrijk is; de rest laat je weg. Sterker nog: ook de dingen die je niet vermeldt, kunnen betekenisvol zijn. En op dat punt laat Spanogle het compleet afweten, met als gevolg dat zijn verhaal er maar niet in slaagde mij te boeien.

Spanogles hoofdpersoon komt nauwelijks tot leven, beschrijvingen van de omgeving – Baltimore en Californië – neigen naar journalistiek en ik stoorde me al snel aan het overvloedig medisch jargon. Infectie is Spanogles debuut. Getuige het groeiend aantal ‘medische thrillers’ is er blijkbaar een publiek voor dit soort romans. Daar reken ik me in ieder geval niet toe.