‘Spoken bestaan niet’ zongen Bassie en Adriaan ooit, maar in de Beechway High Secure Unit, het psychiatrisch ziekenhuis van Bristol, denken ze daar heel anders over. Aanvankelijk alleen de patiënten, maar geleidelijk raakt ook het personeel ervan overtuigd dat in Beechway de geest rondwaart van een oud vrouwtje dat er ooit onder erbarmelijke omstandigheden zou zijn gestorven. De dreiging die van haar rusteloze geest uitgaat, zorgt onder de bewoners voor hallucinaties en zelfverminking, en leidt uiteindelijk zelfs tot een aantal sterfgevallen. Logisch dat personeelsleden op den duur weigeren nachtdiensten te draaien. De enige die zich niet gek laat maken, is AJ, een senior verpleegkundige die al jaren in Beechway werkt en de patiënten door en door kent. Hij ontdekt een patroon in alle — echte of vermeende — horror en daarin speelt Isaac Handel een belangrijke rol. Handel heeft op veertienjarige leeftijd zijn ouders op gruwelijke wijze vermoord en alles lijkt erop te wijzen dat vijftien jaar intensieve behandeling weinig positiefs heeft uitgericht. Dan maakt Melanie Arrow, de directeur, een onvergeeflijke fout: ze laat Handel overplaatsen naar een afdeling met minder streng toezicht en niet lang daarna is hij spoorloos verdwenen.
Op de GGZ-kaart van Groot Brittannië komt Beechway High Secure Unit niet voor. Het ziekenhuis bestaat alleen in het werk van Mo Hayder; in haar nieuwste boek, Poppenspel, om precies te zijn. Poppenspel is de zesde thriller met hoofdinspecteur Jack Caffery in de hoofdrol en hoewel het niet per se nodig is om van dit boek te kunnen genieten, helpt het wel als je de belangrijkste thema’s uit die andere boeken kent. De vergeefse zoektocht naar Caffery’s broer Peter bijvoorbeeld, en vooral de chaos die Flea Marley van haar leven heeft gemaakt. Flea staat aan het hoofd van het duikteam van de politie en werkte zich ruim een jaar geleden flink in de nesten door de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor de gevolgen van het dodelijk ongeluk dat haar broer met een dronken kop veroorzaakte. In Poppenspel krijgt dat slachtoffer een naam en een identiteit: Misty Kitson, een fotomodel dat niet alleen mooi maar ook zwaar verslaafd was. Hoewel zij officieel nog steeds vermist is, houdt niemand er serieus rekening mee dat zij ooit nog levend wordt teruggevonden; ook haar moeder niet. En dat is dus terecht, maar dat weten alleen Flea, haar broer én, verrassend genoeg, Jack Caffery. Hij heeft namelijk gezien wat er op die rampzalige avond gebeurde en hij weet dat Flea zich over het lichaam van Misty heeft ontfermd. Al die tijd heeft hij gezwegen. Hij leidt zelfs een onderzoek naar het verdwenen meisje om toch maar vooral de indruk te wekken dat de verdwijning nog steeds alle aandacht heeft. Maar nu is het tijd om de zaak Misty Kitson af te sluiten en hij dringt er bij Flea op aan ervoor te zorgen dat het stoffelijk overschot alsnog gevonden wordt. Dat is verhaallijn één.
De tweede is natuurlijk die over de beangstigende afwezigheid van Isaac Handel. Niemand weet waar hij uithangt, maar AJ kan het gevoel niet van zich afzetten dat Handel hem ’s nachts bespiedt. En dan zijn er nog de poppen die hij maakte: voodooachtige creaties die duidelijk lijken te maken dat hij met een aantal mensen weinig goeds van plan is. Een van die mensen is AJ.
De thrillers van Mo Hayder worden vaak als ‘bloedstollend spannend’ geafficheerd en zo zou je ook Poppenspel wel kunnen noemen; althans: de laatste honderd bladzijden. Want de rest viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Het verhaal komt moeizaam op gang en kabbelt eigenlijk een kleine tweehonderd bladzijden voort zonder dat het ooit ‘beangstigend’ of ‘verontrustend’ wordt, om maar eens een paar andere typische Hayder-kwalificaties te gebruiken. Dat ben ik niet van haar gewend. Poppenspel lijkt een boek dat zij vanwege contractuele verplichtingen schrijven moest terwijl de echte inspiratie ontbrak. Dan is het handig als je kunt terugvallen op je vertrouwde format, maar dat levert niet automatisch een thriller op die zich moeiteloos met je andere werk kan meten. Vervelen zul je je met Poppenspel niet, maar de echte Hayderfan zal een gevoel van teleurstelling toch niet helemaal kunnen onderdrukken.