Een reis door de nacht

Ja, Murakami, je vindt hem geweldig of je vindt hem maar niets. Dit verhaal kon me aanvankelijk niet zo boeien, maar omdat ik vind dat de boeken van Murakami zeer prettig leesbaar zijn, blijf ik dan toch maar doorlezen.
Ik heb daar uiteindelijk geen spijt van gekregen, want al met al is het, ondanks dat het niet zijn beste werk is, toch een goed opgebouwd boek, waarbij je soms je eigen fantasie moet gebruiken, want niet alles wordt even duidelijk uitgelegd, maar dat vind ik alleen maar fijn aan dit boek.
Op de een of andere manier weet Murakami steeds weer met hele simpele middelen en door twee (schijnbaar) tegenstrijdige werelden te creëren, in dit geval een slapende wereld en een wereld die wakker is, een mystieke sfeer te scheppen in zijn verhalen, waardoor je steeds geneigd bent, tenminste ik ervaar dat zo, om over dingen na te gaan denken. Heel erg prettig vind ik dat.

In dit boek maken we een reis door de nacht en ontmoeten allerlei personages, tot "[...]De nieuwe dag mag dan voor de deur staan, maar de zware sleep van de oude is nog niet helemaal uit het zicht verdwenen. Zoals zout en zoet water elkaar bij een riviermonding bestrijden, zo worstelen nieuwe tijd en oude tijd nu met elkaar. Ook Takanashi kan niet goed zeggen in welk van beide werelden zijn zwaartepunt nu ligt [...]"

Waardering ***1/2