Kom er niet doorheen, ligt wellicht aan mezelf

Het zal ongetwijfeld aan mezelf liggen, maar ik ben aangekomen op bladzijde 333 en ik leg het boek terzijde en stop met lezen, terwijl ik nog maar ruim 100 pagina's heb te gaan. Ik ben een beetje de draad kwijt, en dat komt voornamelijk dat dit boek zich afspeelt in 3 verschillende jaren, te weten 1988, 1999 en 2011.

Nu heb ik geen enkele moeite met flashbacks, maar om nu elk hoofdstuk te switchen naar een ander jaar vind ik persoonlijk wat geforceerd overkomen. Ik ging iedere dag minder bladzijden lezen en als ik de andere dag dan weer verder ging, vroeg ik me steeds weer af in welk jaar we nu zaten, en overzag het geheel niet meer. Ik lees daarnaast boeken ook graag snel uit en dat kan alleen als het boek je niet meer loslaat.

Ik waardeer het voorlopig met *** want ik wil het best nog eens herlezen als ik in een andere stemming ben wellicht, want het is best leuk geschreven en aan fantasie ontbreekt het de auteur niet, maar aan de andere kant is de humor wel heel erg aan de flauwe kant. Na herlezing zal ik mijn definitieve waardering geven, maar de kans dat dat minder wordt is groter dan dat dat meer wordt!

Maar goed, een voorbeeld van iets leuks, om te overdenken:
'Als je een mailtje met een babyfoto opent', zei Fogg, 'is het net of je vrienden afscheid van je nemen.'