Een wirwar van onmogelijke gedachten

Een boek van Knut Hamsun, die naar ik las, nadat ik het boek had aangeschaft en gelezen, een aanhanger was van Hitler en die zelfs een maand na de zelfmoord van Hitler een rouwadvertentie liet plaatsen in Afterposten, een krant uit Oslo.
Als ik dat van te voren had geweten, had ik het boek wellicht niet gekocht, en dan had ik niet veel gemist, want het is mij niet geheel duidelijk welke boodschap de schrijver met dit boek wil overbrengen. Nu hoeft er niet altijd een booschap in een boek verborgen te zitten, maar in dit boek wordt het karakter van de hoofdpersoon zo volkomen uitgediept en blootgelegd, dat je volkomen geconcentreerd moet blijven om de draad van het verhaal niet kwijt te raken, dus in mijn ogen is het niet bedoeld als een spannend jongensboek, maar wil de schrijver ons iets duidelijk maken. Dat is hem in mijn geval niet gelukt.

De hoofdpersoon wisselt even snel van stemming als Herman Brusselmans vroeger een nieuwe sigaret opstak. Volgens het NRC handelsblad, en ik citeer: "Dit is de sleutel voor wie greep wil krijgen op zowel het personage Nagel als op Hamsun zelf: hij was geen handelaar, iemand die verlangens van mensen kan richten, om er zelf beter van te worden. Zo iemand is slim maar niet groot. De werkelijk grote mannen verkopen niets, ze laten dingen gebeuren. De maatschappij zal het niet begrijpen, maar de maatschappij verbaast zich over alles waar geen prijskaartje aan hangt. Ook Hamsun bleef zijn critici nog lang na zijn dood verbazen. Evenals Nagel accepteerde Hamsun de sociale hiërarchie niet. Niet toen hij succes had, noch toen ieder zich van hem afkeerde."
Het is mij wat te ver gezocht. Ik heb een paar keer mezelf afgevraagd of ik het boek niet onuitgelezen terzijde zou leggen, maar dan zag ik iedere keer dat ik in een mum van tijd weer een heleboel pagina's had weggestouwd, want schrijven kan deze auteur wel, alleen kon mij het verhaal niet echt boeien. 

Tot slot een citaat uit het boek:

"Toen Nagel in het bos was, liet hij zich op de eerste de beste plek in het gras vallen en verborg zijn hoofd in zijn handen. Wat een chaos in zijn hersenen, wat een wirwar van onmogelijke gedachten! Een poosje later viel hij in slaap. Het was nauwelijks vier uur geleden dat hij was opgestaan, maar toch viel hij in slaap, doodmoe en uitgeput."