Heavy load, light travel.

Dramatische epistels in onze geschiedenis, en zwarte bladzijden in nationale geschiedenis, zoals de slavernij in Amerika, zijn beschrijfbaar als droge verslagen, oog-getuigende verbeelding of met humoristische ernst. Hier, in deze roman met de treffend gekozen titel "Lieveheersvogel" neemt de schrijver de rol van de hofnar aan zodat men licht kan reizen met een zware lading. Het is een literair genre wat mogelijk maakt om de onmenselijkheid van de geschiedenis in de mens van later door te laten dringen en aldaar bodem tot besef te laten zijn.

Deze roman begon ik te lezen als zijnde, naar ik dacht, niet al te zwaar verteerbaar en dat bleef ze ook. Niet dat de maaltijd gemakkelijk te verorberen was, eerder werd de kost steviger naarmate de dis vorderde. Gedurende de verschillende gangen die werden opgediend, drong de aard van het voedsel door, tot en met het dessert als bitterzoete afsluiting.

Bij het uitbuiken van het geen je tot je genomen hebt dringt tot je door dat je niet alleen woorden hebt gegeten, maar zinnen hebt versmaad en uiteindelijk een compleet voedselpalet voorgeschoteld hebt gekregen van rauwe geschiedenis, menselijke psyche en oerstrijd om vrijheid.

De samensteller van het menu is deskundig en beschrijft meer dan er staat geschreven, je proeft tussen de opsomming van gerechten een smaak van bespeuring, een vleug van "Naastenschaamte" zoals Levinas dit heeft geopenbaard, en een geur van behoefte tot verwezenlijking van mens'ware aard.

Het is na de maaltijd van dit boek dan ook een bescheiden en lichtelijk timide opstaan, en stilletjes het restaurant verlaten. Slechts en lichte oprisping doet je even terugblikken naar de lege borden, lagen er, ja toch? wat slordigheden van het keukenpersoneel?

De vertalers hebben het over "wouen", "zouen", "lalcohol"en draaien wetmatigheden der taal om door de "ander en ik"om te draaien naar "ik en de ander". Of dat Nederlands is? Of toch voedsel uit de ruif van het Vlaams Fonds voor de Letteren?

Het doet er niet toe eigenlijk, humor en ernst zijn daarvoor voedzaam genoeg, en daar doen kruimels naast de tafel geen afbreuk aan.