Wie speelt de hoofdrol?

Er zijn woorden die begrippen in zich bergen. "Ongeduld" is er zo een, het draagt "dulden" in zich. Vanuit dit woordkind is er er dan een zwangerschap naar " dragen" wat een tegenover zich staan heeft van " onverdragen" en hiermee de staart in de mond van "ongeduld" legt. Het is in dit woord-en begrippen landschap waar het verhaal literair plaats vindt.

In dit geografische decor bewegen zich de personages en hun zieleroerselen. Ragfijn spint zich in het verhaal een web van lijden en medelijden, en in deze valkuil wachten diverse spinnen op hun prooi.

Iedere achtpotige identiteit denkt zich vanuit empathisch gevoelen te bekommeren om zijn of haar mede webbewoner, niet beseffende dat het een psychisch onbewust zijn is wat hun handelen en denken stuurt. Tegelijkertijd zijn ze prooi van de conditionering uit hun jeugd en milieu.

Wie uiteindelijk eet of gegeten wordt, offer of slachtoffer zal zijn weet Stefan Zweig tot het einde toe te verbergen, toe te laten aan de lezer en zijn voorbarige conclusies of verwachting.

Vanaf de aanvang tot en met het einde spelen personages een stuiverwissellende rol, zonder dat ze dit van zichzelf bewust zijn. Zo zijn ze soms lijder en medelijder lijdende en medelijdende, en is de laatste vraag die rest na het lezen van de laatste zin: Wie speelt de hoofdrol?