Groeit naar het einde toe.

Een boek uitkiezen om te gaan lezen doe je vaak door het lezen van de achterkant. Staande in de boekhandel bepaalt dan deze eerste indruk of je het boek aanschaft en gaat lezen, of dat je het terug zal leggen.

Ik kocht het boek, en na enkele bladzijdes krijg je een soort eerste test, "Is het wat je leest naar de verwachting die de achterkant bij je opwekte?" Het werd een ontkennende bekentenis. Al snel wordt je als lezer de homoscene ingelezen. Die van de eerste ondeugende jongetjes verkenningen, via de adolescente seksualiteit naar de mannenliefde die verder gaat dan het pure mechanische verlangen.

Het doet het verhaal geen goed om getuige te zijn als lezer van zich almaar herhalende en pornografische omschrijvingen van de knapendaad. Jammer, maar verderop in het boek wordt dit ruimschoots goed gemaakt door ruw te beschrijven wat AIDS in zijn aanvang door zijn onbekendheid veroorzaakte en de verschrikkelijke vooroordelen die eraan congruent waren.

Of dit boek onder het genre "homoliteratuur" geschaard mag worden durf ik niet te zeggen, het schuurt er in ieder geval tegenaan. John Boyne heeft met dit boek wel een fraai tijdsbeeld weergegeven, een beeld van een land, van een religie en van een maatschappij zoals die was toen in de kast nog niet uit de kast was.