Mooie beschrijvingen, veel sfeer, wel traag

Gabriella Håkansson heeft veel moeite gestoken in het scheppen van de juiste sfeer voor het verhaal. Het taalgebruik is enigszins aangepast aan dat van de mensen uit het begin van de 19e eeuw. Dit maakt het verhaal geloofwaardig, maar ook wat lastig leesbaar. Aangezien het boek meer dan 800 pagina's bevat wordt dit op een gegeven moment wat vermoeiend voor de lezer.

Voor het scheppen van de sfeer gebruikt de schrijfster erg veel uitgebreide beschrijvingen. Sommige mensen zullen dit prettig vinden en juist hierdoor meegezogen worden in het verhaal. Andere mensen zullen het vervelend vinden dat er hierdoor geen vaart zit in het verhaal en zich bij tijd en wijle misschien zelfs gaan vervelen. Ik neig zelf behoorlijk naar dat laatste.

Het verhaal is zeker niet slecht, maar het werd voor mijn gevoel in een te laag tempo verteld. Dat is voor even niet zo erg, maar omdat het zo'n dik boek betreft, duurde het mij echt te lang. Ook zat er niet altijd een duidelijke lijn in het verhaal. Soms had ik het idee dat het verhaal nogal van de hak op de tak sprong.

De kindertijd van William heeft mijns inziens ook een te grote rol in het verhaal. De jongen is erg intelligent, misschien zelfs hoogegaafd. Hoewel hij daarom op jonge leeftijd al interessante gedachten heeft, vind ik zijn personage toch pas echt karakter krijgen als hij al wat ouder is. Het duurt een hele tijd voor het in dit boek zover is.

Josias Gebhardt is wel een goede toevoeging aan het verhaal. Hij brengt het vuur van de Dilettanti terug en daagt William uit om uit zijn beschermde wereldje te stappen.

Dit is een boek waar de meningen waarschijnlijk over verdeeld zullen zijn. Sommigen zullen het erg mooi vinden, anderen zullen het erg langdradig vinden. Het einde maakt wel nieuwsgierig naar de volgende delen. Zelf ben ik er echter nog niet zeker van of ik deel 2 zal oppakken.