Goed boek dat sterk eindigt

Uit de flaptekst valt al op te maken dat Rabbit ziek is. Dit is echter niet alleen het verhaal van Rabbit, maar dat van haar hele familie en een aantal vrienden. McPartlin is erg trefzeker in het beschrijven van haar personages. Zonder al teveel tekst te gebruiken schetst ze een duidelijk beeld van ieder lid van de familie en vriendengroep. Iedereen gaat anders om met de ziekte van Rabbit. Door korte flasbacks wordt precies duidelijk wie wie is en waarom een bepaalde reactie bij hem of haar past.

In de flasbacks wordt ook teruggekeken op het succes van de band waarvan Rabbits grote liefde deel uitmaakte. Deze band heeft een grote rol gespeeld in Rabbits leven. Dit is een bijzondere toevoeging aan het verhaal en Rabbits sterke karakter en grote vindingrijkheid komen goed naar voren in dit deel van het verhaal. Ook zie je in dit stuk van het verhaal hoe de liefde van Rabbit voor Johnny ontstaat en groeit.

Ondanks de situatie waarin ze zich bevindt blijft Rabbit zoveel mogelijk van haar levenslust behouden. Ze grijpt iedere kans om te genieten aan en gebruikt humor om de mensen om haar heen op te vrolijken. Haar familie en vrienden reageren hier ook weer op met een flinke dosis humor, waardoor het verhaal niet al te zwaar wordt. Uiteraard zitten er ook veel momenten in het verhaal die erg aangrijpend zijn, zowel uit het heden als uit het verleden. Maar de meest moeilijke momenten worden altijd weer verzacht door een kwinkslag of licht rebelse actie van Rabbit.

Het hele verhaal is erg goed, maar het einde vond ik het allersterkste deel van het verhaal. De laatste hoofdstukken van het verhaal hadden mijns insziens niet beter gekund. Ze doen echt recht aan Rabbit en haar familie en vrienden. Ze zijn hartverscheurend en mooi tegelijk. Een prachtig einde van een prachtig boek.