Goed verhaal met invoelbare karakters

Dit boek vertelt het verhaal van Iris. Zij is opgegroeid in een gezin waar de vader nogal dominant aanwezig is. Dat er iets psychisch mis is met de vader is duidelijk, maar wat dat precies is weet niemand. De andere gezinsleden zijn echter ook niet onschuldig en er worden aardig wat achterbakse streken geleverd om elkaar dwars te zitten. Iedereen geeft elkaar dan ook de schuld van de problemen in het gezin.

Dit levert een hele hoop wrange scenes op die op een droge, haast komische manier beschreven worden. Soms zou je er als lezer om willen lachen, maar daarvoor is het dan net weer te tragisch.

Hoofdpersoon Iris is een interessant geval. Ze gaat in therapie omdat ze minder ongelukkig wil worden, maar is niet bepaald gemotiveerd daar zelf veel voor te doen. Ze weigert ook de oorzaak van haar problemen bij zichzelf te zoeken. Ze kopieert hiermee het gedrag van haar vader en moeder en een aantal andere mensen in de familie. Haar karakter en gedrag komen erg geloofwaardig over.

De andere personages zijn ook erg invoelbaar, zelfs de nogal onredelijk overkomende vader. De motivatie, of het gebrek daaraan, is voor ieder karakter duidelijk.

De sfeer in het gezin waar Iris is opgegroeid en waar ze nog vaak terugkomt is heel goed beschreven. De onderhuidse spanning greep me als lezer bij de keel. De spanning wordt naarmate het boek vordert alleen maar groter. Hoe dit afloopt zal je zelf moeten lezen, maar ik vond het einde erg passend bij de rest van het verhaal.

De titel en cover zijn mogelijk wel een beetje misleidend. Je verwacht eerder een boek over kunst dan de mooie roman die het werkelijk is.

Ik vind dit een meeslepend en vlot geschreven verhaal over een gezin dat door diverse psychische problemen niet erg goed functioneert. Als je dit boek oppakt en je houdt van dit type verhaal, dan zul je er waarschijnlijk geen spijt van krijgen.