Tegenlicht

In het eerste deel van het boek worden hoofdstukken die spelen in het heden afgewisseld met korte hoofdstukken die spelen in het verleden. In de hoofdstukken uit het verleden wordt pijnlijk duidelijk wat Vera allemaal heeft moeten ontstaan. Die hoofdstukken maken langzaamaan ook duidelijk waarom Vera zich in het heden zo vreemd gedraagt.

Het proces dat leidt tot Vera's huidige problemen wordt erg duidelijk omschreven. De informatie in het boek is bijna perfect gedoseerd, waardoor langzaam alle dingen op hun plaats vallen. De ontwikkeling van Vera vond ik erg interessant.

De beschrijvingen van de depressieve gevoelens van Vera's moeder en later Vera zelf lijken me erg accuraat. Ik denk dat de schrijfster zich hier goed in verdiept heeft.

Na een bepaalde gebeurtenis start het tweede deel van het boek en stoppen de hoofdstukken over het verleden. Dat deel van het verhaal valt ook samen met het moment waarop Vera gedwongen wordt te beginnen aan de verwerking van haar verleden. Dat vond ik goed gedaan. Het verhaal van het verleden is op dat moment klaar en dan moet Vera er iets mee gaan doen.

Ik vind het knap dat Esther Verhoef het aangedurfd heeft om ook in een ander genre dan thrillers te gaan schrijven. Het is ook heel goed uitgepakt. Ik heb echt genoten van dit boek. Verhoef heeft ook al een bundel met korte verhalen en een columnbundel geschreven en laat hiermee zien dat ze een zeer veelzijdig schrijfster is.