Emotioneel maar prachtig

Ik heb voor mijn doen lang over het lezen van dit boek gedaan. Dit was niet omdat ik het niet mooi vond, maar omdat het me emotioneel erg aangreep. John Boyne zet het hoofdpersonage Cyril en zijn worstelingen zo echt neer, dat ik niet anders kon dan intens meeleven. Vooral in de eerste paar hoofdstukken is Cyril nog niet opgewassen tegen zijn problemen. In het streng katholieke Ierland kan Cyril om meerdere redenen niet zichzelf zijn en op een gegeven moment gaat hij zichzelf haten om wie hij is. Ook de jaren die hij in Amsterdam en New York verblijft, brengen hem helaas niet alles wat hij verwacht had.

De hoofdstukken in het boek geven steeds een bepaalde fase in het leven van Cyril weer. Tussen elk hoodstuk zit zeven jaar, zodat je Cyril steeds ouder ziet worden. Het is typisch voor Cyrils leven dat iedere fase wordt afgesloten met een dramatische gebeurtenis. Wat heel mooi door de schrijver verwoord wordt, is dat Cyril zich toch steeds weer min of meer herpakt in de zeven jaar tussen de hoofdstukken. Hij bevat een bewonderenswaardige veerkracht. Ook treedt hij moeilijke situaties vaak met de nodige humor tegemoet. Soms doen anderen dat ook voor hem. Dit zorgt ervoor dat het boek niet alleen maar pijnlijk is, maar ook vaak grappig of ontroerend. Boyne zorgt hiermee voor een goede balans tussen de verschillende emoties.

Wat ik heel interessant vond aan Cyril is dat hij niet als een held wordt neergezet en met name in de latere hoofdstukken ook niet als een slachtoffer. Anderen doen Cyril pijn, maar hij kwetst zelf ook mensen. Er zijn verschillende dialogen waarin zowel Cyrils vijanden als hijzelf op hun nummer worden gezet. Cyril is niet te beroerd om toe te geven dat hij soms fout zit, maar durft anderen later in zijn leven ook op hun eigen verantwoordelijkheid te wijzen.

Als lezer volg je Cyril van zijn kindertijd tot een paar maanden voor zijn dood. Dit maakt het verhaal erg compleet. Doordat er steeds zeven jaar tussen de hoofdstukken zit, wordt het verhaal niet te lang, ook al beslaat het toch nog meer dan 600 bladzijden.

Dit was een verhaal dat me echt aangreep. Dit komt vooral door het sterke hoofdpersonage en de beeldende manier waarop Boyne zijn innerlijke worstelingen beschrijft. De opmerkingen van de mensen om hem heen geven pijnlijk raak de werkelijkheid weer. Ik vind dit een ontzettend indrukwekkend boek.