Erg mooie tragikomedie over moeders en dochters

Het verhaal

Lea heeft een moeizame relatie met zowel haar moeder als haar dochter Ifi. Dan besluit haar dochter bij grootmoeder Dora in te trekken. Lea is het hier niet mee eens en probeert uit alle macht haar dochter terug naar huis te krijgen. Als haar moeder in een coma raakt, besluit ze hier gebruik van te maken door naar het ouderlijk huis te verhuizen en daar zowel voor Dora als Ifi te gaan zorgen. Maar zelfs vanuit haar coma heeft Dora nog erg veel invloed op het leven van Lea. Ook blijkt Ifi de nodige geheimen te hebben. Door dit alles raakt Lea volkomen in de war en ze raakt het overzicht kwijt over wat waan is en wat werkelijkheid.

Conclusie

Het eerste dat me opviel aan dit boek is de bijzondere schrijfstijl. Het verhaal wordt verteld door hoofdpersoon Lea en zij heeft een nogal aparte manier van denken. Met name in het begin beschrijft zij haar leven met een droge humor, die ik af en toe hilarisch vond. Later wordt de toon serieuzer en worden de beschrijvingen van de gebeurtenissen pijnlijk en mooi tegelijk. Regelmatig kwam ik zinnen tegen waarbij ik erg enthousiast werd over de woordkeus. Ook de dialogen tussen Lea en haar dochter Ifi vond ik erg goed. Ze denken duidelijk dat ze met elkaar aan het praten zijn, maar praten in werkelijkheid totaal langs elkaar heen.

Lea is voor mijn gevoel niet altijd een betrouwbare verteller. Ze is regelmatig nogal labiel en drinkt soms ook te veel. Ze schildert haar moeder af als gemeen en manipulatief, maar de vraag is of dit werkelijk waar is. Haar moeder kan het niet meer vertellen, want die ligt het grootste gedeelte van het boek in coma. Het is dus voor de lezer een uitdaging om zelf een mening over Lea's moeder te vormen.

De moeder van Lea heeft ondanks dat ze in coma ligt overigens nog een erg grote invloed op het verhaal. Dit komt vooral doordat Lea de geluiden en bewegingen die moeder nog wel maakt op zichzelf betrekt en omdat ze zich continue zorgen maakt over wat anderen zullen denken over de manier waarop ze voor haar moeder zorgt. Het is dus eigenlijk Lea zelf die haar moeder de invloed geeft waar ze nu juist vanaf wilde zijn. Ook zoekt ze blijkbaar ondanks alles nog steeds de goedkeuring van haar moeder.

De relaties die Lea heeft met haar omgeving bestaan op de een of andere manier altijd uit een combinatie van aantrekken en afstoten. Ze haat haar moeder, maar wil wel haar goedkeuring. Ze houdt van haar nieuwe vriend, maar wil zich niet door hem laten helpen. En bovenal wil ze dat haar dochter van haar houdt, maar stoot haar tegelijkertijd af door niet te willen accepteren dat Ifi een onafhankelijke persoon is met een eigen mening en eigen voorkeuren.

Dit verhaal heeft veel psychologische diepgang. Lea is een aantrekkelijke hoofdpersoon omdat ze verschillende kanten van zichzelf laat zien. De moeder van Lea, die nauwelijks kan communiceren, komt als hoofdpersoon toch goed uit de verf. Ifi is ook een leuke hoofdpersoon, al wordt haar verhaal nogal gekleurd doordat het uit het gezichtspunt van haar moeder wordt verteld. Dat laatste is wel een beetje jammer, ik had ook wel meer willen weten hoe Ifi zelf over de situatie dacht. Nu zie je dat alleen aan de dialogen. Over het algemeen vind ik het boek echter prachtig geschreven.