Origineel verhaal, maar ik kwam er niet echt lekker in

Om te beginnen had ik echt heel veel moeite om een beetje in het verhaal te komen. Aan het begin krijg je als lezer zo ontzettend veel informatie over de wereld waarin het boek zich afspeelt dat ik soms gewoon niet helemaal meer snapte hoe het nou precies zat. Natuurlijk is deze informatie nodig om het verhaal te begrijpen, maar in het geval van Bloed en Beenderen vond ik het nogal een informatie-overload aan het begin.

Het verhaal wordt in Bloed en Beenderen verteld vanuit drie perspectieven: Zélie, Inan en Amari. Op zich heel interessant en goed, omdat je zo als lezer meer informatie krijgt. Vooral ook omdat één perspectief vanuit de ‘vijand’ is. Helaas vond ik de uitwerking wat minder. Hoewel het echt om drie heel verschillende personages gaat, leken ze niet echt een eigen stem te hebben. Boven elk hoofdstuk staat aangegeven wie er aan het woord is, maar heel vaak moest ik halverwege het hoofdstuk terugbladeren, omdat ik in de war was over in wiens hoofd ik nu precies was. De manier van denken en praten was voor alle drie de personages gewoon precies hetzelfde en dat vond ik jammer.

In het begin vond ik het verhaal in Bloed en Beenderen wat traag gaan, maar naarmate het boek vorderde werd ik wel meer in het verhaal gezogen. Het werd steeds spannender, er waren meerdere plottwists en de laatste honderd bladzijden las ik echt in sneltreinvaart. Daar een enorme cliffhanger aan het eind van het boek ben ik ook heel benieuwd geworden naar het vervolg van dit boek.

Iets waar dit boek absoluut in uitblinkt is de worldbuilding. De wereld waarin Zélie, Inan en Amari wonen heeft zoveel aspecten, word in heel veel details beschreven en zit vol met Afrikaanse invloeden en alles klopt bij elkaar. Daarbij worden belangrijke actuele thema’s behandeld als racisme, rassenscheiding en onderdrukking besproken en zit bovendien bordevol diversiteit. Hierdoor is dit boek echt een belangrijk boek en het laat je, ondanks dat het fantasy is, kritisch kijken naar onze wereld. Zeker ook in combinatie met het nawoord dat Tomi Adeyemi bij Bloed en Beenderen geschreven heeft.

Hoewel ik het wat lastig vond om in dit boek te komen, ik de hoeveelheid informatie aan het begin wat veel vond en ik de drie perspectieven niet helemaal geslaagd vond, is Bloed en Beenderen uiteindelijk wel een boek waar ik van genoten heb. Het verhaal is goed, de wereld zit perfect in elkaar en het boek behandelt belangrijke thema’s die je laten nadenken over de wereld.