Mooie afsluiter waar alle vier de boeken samenkomen

Ik moet zeggen dat ik er wel een beetje tegenop zag om aan dit laatste deel te beginnen. Het labyrint der geesten is namelijk een boek van meer dan 800 pagina’s en daar moet je dus echt wel even de tijd voor nemen. Ik was echter wel heel benieuwd naar hoe het verhaal verder zou gaan en zou eindigen en dus besloot ik me mer toch maar aan te wagen.

Net als in de voorgaande boeken verschijnen er ook in Het labyrint der geesten weer een aantal nieuwe personages op het toneel. Eén daarvan is Alicia Gris die de opdracht heeft om de verdwijning van een politicus te onderzoeken. Dit dwingt haar om terug te keren naar haar geboortestad Barcelona, waar nog een aantal pijnlijke herinneringen van haar liggen. Tijdens haar zoektocht komt ze in aanraking met de familie Sempere en blijkt haar onderzoek ook belangrijke informatie over het verleden van deze familie te bevatten.

Langzaam aan vallen in dit boek alle puzzelstukjes op zijn plaats. Verhaallijnen uit voorgaande boeken blijken op verschillende manieren in elkaar verweven te zijn en ook weer verband te houden met de zaak die Alicia op dit moment onderzoekt. Daniël komt bijvoorbeeld veel meer te weten over de dood van zijn moeder en als lezer kom je erachter hoe het verder is gegaan met David Martin, na het einde van De gevangene van de hemel. Uiteindelijk blijken alle verhalen en personages wel op een of andere manier met elkaar in verband te staan. Dit zit allemaal zo ontzettend goed in elkaar, echt heel knap gedaan van Carlos Ruiz Zafón.

Het labyrint der geesten is misschien wel mijn favoriete boek uit deze serie. Hoewel ik wel wat opstart problemen had, kon ik het boek op een gegeven moment niet meer wegleggen. Ik moest gewoon weten hoe het verhaal verder ging en hoe alles uiteindelijk in elkaar zou zitten. Dit deel heeft het meest weg van een thriller en als lezer wordt je elke keer nieuwsgierig gemaakt om door te lezen. Ook het mysterieuze sfeertje uit het ouderwetse Barcelona zoals we dat kennen uit de vorige boeken en de reden waarom ik deze boeken zo leuk vind, ontbreekt niet. Uiteindelijk voelden die 800 pagina’s helemaal niet zo lang.

Het labyrint der geesten is echt een hele goede afsluiter van een prachtig vierluik. In dit boek wordt pas echt goed duidelijk hoe goed Carlos Ruiz Zafón over alle verhaallijnen en alle details heeft nagedacht, want in Het labyrint der geesten valt alles precies in elkaar. Ik vind het eigenlijk wel een beetje jammer dat deze serie nu is afgelopen, want ik zou nog wel veel meer willen lezen over de familie Sempere en hun vrienden.