Satire over racisme in Amerika

Het boek volgt een naamloze verteller, soms Bonbon of Me genoemd, die woont in de kleine samenleving Dickens in de buitenwijken van Los Angeles. Hij werkt als boer die gespecialiseerd is in fruit en wiet. In zijn jeugd ging hij niet naar school maar werd hij onderwezen door zijn vader en onderworpen aan zijn psychologische onderzoeken naar racisme. In zijn volwassen leven komt Dickens niet meer voor op de kaart en in een poging om het weer terug op de kaart te krijgen probeert hij de apartheid in te voeren op de lokale school en hij heeft een slaaf. Weliswaar een “hot-tub-sauna-banana-daiqiri-nigger”, maar toch, het is een slaaf. Het is een gek en emotioneel beladen idee en de schrijver vertelt het verhaal vol humor en taalgrappen. Twee sterren voor creativiteit, en nog twee sterren erbij voor originaliteit. Veel zinnen in dit boek zijn een combinatie van:” Ja, dat is waar!” en “Op die manier heb ik er nog nooit over nagedacht!”.

Je kan dit boek niet zomaar even snel lezen, ik begreep niet alles direct. Sommige politieke en culturele verwijzingen zijn vast langs mij heen gegaan. Ik moest me goed concentreren op wat ik aan het lezen was en ik moest even wennen aan de stijl. Halverwege het boek zat ik er goed in, vanaf het moment dat de verteller Dickens weer terug op de kaart wilde krijgen.

Jammer dat er geen goed uitgewerkt plot is. De schrijver raakt zo erg verdwaald in zijn subplots dat ik aan het eind van het boek minder geïnteresseerd was in hoe het verder ging. Zal Dickens weer op de kaart worden gezet? Hoe gaat het verder met de Dum Dum Donut Intellectuals? Wakkert de liefde van Marpessa voor Me weer aan? Wat zal de rechter beslissen? Deze lijnen raken verstrikt in hilarische filosofie over de racistische implicaties, bijvoorbeeld in de psychologie, op televisie, drugs, surfen en basketbal. Dit is zeker een uniek boek, maar met personages en verhaallijnen die beter uitgewerkt hadden kunnen worden, de geweldige humor is voor mij de drijvende kracht achter dit boek.

De schrijver gebruikt slimme woordgrappen en zijn toon is leuk om te lezen. Over het algemeen is dit een interessant boek, met een boodschap die soms oncomfortabel kan zijn om over te lezen, maar zeker belangrijk is. Ik ben blij dat ik het gelezen heb en ik snap heel goed waarom dit boek de Man Booker Prize in 2016 heeft gewonnen.