een redelijk “normale” samenleving

Elizabeth Jane Howard (1923-2014) was een Britse schrijfster die meerdere boeken schreef. Zo ook de Cazalet-kronieken waarvan Lichte Jaren het eerste deel van vijf delen is.
Het boek vertelt het verhaal over het leven van de familie Cazalet eind jaren ’30, vlak voor het uitbreken van WOII.
Het speelt zich af op het familielandgoed Home Place in Sussex van William (de generaal genoemd) en Kitty (de Baronie genoemd) Cazalet.
Het boek geeft een nauwkeurige beschrijving van elk lid van de familie. Iedereen komt aan de beurt; de grootouders William en Kitty (de Generaal en de Baronie), hun kinderen Hugh, Edward, Rupert en Rachel met hun partners (al dan niet officieel) en hun kleinkinderen. Zelfs het personeel (de juf, de kokkin, de stalmeester, de kinderjuffen etc) worden uitvoerig besproken.
Beetje bij beetje wordt je ingeburgerd in de familie en kun je je bijna inbeelden hoe het leven toen was in aanloop naar WOII. Het is ook niet echt moeilijk om je in te leven in deze familie omdat veel alledaagse gebeurtenissen zich voordoen zoals ontrouw, (een lichte vorm van) incest, homoseksuele liefde, hormonale oprispingen etc. Een toch wel redelijk “normale” samenleving.
Je voelt de angst, de wanhoop, het verdriet, de eenzaamheid maar ook het soms luchtige denken van een ieder.
Er zijn veel thema’s in dit boek aanwezig; angst, eenzaamheid en vriendschap zijn enkelen daarvan.
Elizabeth Jane Howard heeft een mooi boek geschreven met vele prachtige, gedetailleerde omschrijvingen van echt alles, natuur, huizen, eten, kleuren, noem het maar op.
Het is een geduldig wachten op deel 2 maar als deel 2 net zo mooi is geschreven als deel 1, is het het wachten dubbel en dwars waard.