Verdriet, humor en spanning

Ellen de Bruin is wetenschapsredacteur van NRC.
Haar debuutroman verteld het verhaal over een jonge microbiologie, Bas Fretz, die op een wetenschappelijke expeditie meegaat. Haar droomman en tevens baas Reinier is kort ervoor overleden en zij voelt hem nog overal om zich heen. Samen met hem deed ze onderzoek naar dino's, geen dinosaurussen maar dinoflagellaten.
Het boek begint met een hoofdstuk over deze Reinier, 42 jaar en overleden na het eten van rauwe schelpdieren. Wanneer ben je echt dood? Eigenlijk ga je 2x dood, de 1e keer het lichaam en de 2e keer wanneer niemand meer over je praat.
Gaandeweg het boek en voor Bas gaandeweg de expeditie ontdekt ze dingen over Reinier die ze niet wist van hem. Want wat weet ze eigenlijk van hem? Hij bestudeerde dino's, had een norse Noorse boskat genaamd Bianca Castafiore (de gillende operazangeres uit de Kuifje-strips) en er was the other woman.
Tijdens de expeditie wordt ze vrienden met de Duitse Werner Wiegmann en de twee zussen uit Engeland Teri en Hadley Rice. Ze ontwikkeld een band met de Japanse Tadaaki Takeda (afgekort TDK) en de met de Japanner vormt ze het duo TDK en BASF.
In Onder het ijs zit een hoop verdriet, veel humor en spanning. De hoofdstukken zijn afwisselend in het heden en verleden. Als lezer blijf je lezen en heb je moeite om het weg te leggen. De informatie over de expeditie is zeer interessant, op geen enkel moment gaat het vervelen of wordt het onbegrijpelijk.
Al met al is Onder het ijs een prachtige debuutroman met een veelvoud aan emoties.