Een verhaal wat lijkt te kabbelen als een beekje en ineens versneld.

Barbara is een beschadigde vrouw, de rugzak die ze meebracht is zwaar. Ze wil een gelukkig gezin zijn en een normale gezinsvakantie hebben samen met haar vriend Robbert en haar zoon Rens. De 2 geliefde verschillen in voorkeur, maar er komt een compromis. Een vakantie in de idyllische Ardennen zou hun prille (stief)gezin goed doen.
Via 1 van de schrijvers die verbonden is aan de uitgeverij van Robbert huren ze een vakantiehuisje, niet ver bij de schrijver vandaan. De schrijver zit vast in zijn boek, komt niet verder en de vakantie van Robbert en Barbara voelt als een hete adem. Door een gebrek van een klein onderdeel van de moderne techniek, ontstaat er een spel om de kleine Rens bezig te houden. Dit spel brengt echter meer teweeg, dan de vakantieprikkeling van Rens.
Het verhaal is als een kabbelend beekje geschreven. Het verloopt rustig met hier en daar ineens een kleine verdieping of versnelling in het verhaal, maar merendeels rustig. Het laatste deel krijgt ineens een twist en het beekje, het verhaal, raakt in een stroomversnelling. Een mooi, verrassend en beeldend verhaal, welke je met vragen laat zitten op de juiste manier.

Voor een volle recensie: http://www.biancaschrijft.nl/wjeb