Een feelgood die me weer van feelgood laat houden

Het is best lang geleden dat ik zo genoten heb van een feelgood. De laatste tijd ben ik vooral van de YA, waar ook veel feelgood tussen zit, maar in de pure vorm als deze niet.
Om je echt goed te voelen, lijkt het wel of je vaak eerst een trauma moet doorlopen. Je weet pas wat je hebt als het er net meer is. Dat geld niet alleen voor de dingen in je leven, de mensen, maar ook jezelf.
In hou me vast volg je Annie en Erika, ieder in hun eigen hoofdstukken en daarin hun eigen kant van het verhaal. Je begint net voor het dramatische ongeluk wat hun leven zal veranderen. Erika is een hardwerkende, alleenstaande moeder, maar is ze nog wel echt moeder of een keiharde zakenvrouw? Annie is de rustige van het gezin, ze heeft een helderbeeld van haar toekomst, wie en wat ze is, maar draagt een geheim met zich mee. Ze kan niet terug naar de universiteit en zoekt een uitweg. Kristen is de bezige bij van het stel, die de boel vrolijk houdt en de wereld een vrolijke draai geeft.
Zodra Kristen alleen vertrekt met de trein, voelen Erika en Annie ieder hun eigen pijn en eigen schuldgevoel. Het verdriet en het schuldgevoel drijft hun uit een. Ze staan niet meer in contact met elkaar, maar ook niet met zichzelf. Als Annie besluit haar leven om te gooien en een eigen weg te gaan, mede als zoektocht naar haar zus. Dwingt ze haar moeder tot hetzelfde. Ze starten ieder hun eigen zoektocht naar wat ze kwijt zijn. Niet alleen hun dochter/zus, maar ook hun zelf. Wie zijn ze nog, wat willen ze nog en waar gaan ze heen.
Deze zoektocht wordt ondersteund en versterkt door de mooie spreuken uit het spreukenboek van Kristen en Annie. Deze poëtische en filosofische gezegdes en spreuk geven inzicht in het leven en zorgen voor acceptatie van het verleden en verdriet.
In tijden heb ik niet zo genoten van een feelgood verhaal, maar dat komt misschien doordat hij poëtisch was en niet perse zoetsappig. Het is een verhaal wat je na laat denken over je eigen verleden. Heb jezelf alles echt een plek gegeven of alleen maar veilig opgeborgen achter slot en grendel?
De weg die Annie en Erika bewandelen is niet altijd even conventioneel en is som frustrerend, maar ook wel weer begrijpelijk. Ik heb zeer genoten van dit boek en vooral de rode draad spreuken: "Soms is het leven een kwestie van je vastklampen, maar vaker moet je juist loslaten." en "Een wijs ontdekkingsreizigster kijkt aandachtig naar haar laatste reis voordat ze aan de planning van de volgende begint." Al met al een heerlijk boek, zeker om mee te nemen op vakantie.