Linda Jansma weet je altijd op de juiste manier te prikkelen en verbazen.

Al vrij snel zat ik geworteld in het verhaal. Het boek beschrijft meerdere verhaallijnen, van verschillende mensen en ook nog eens op verschillende momenten in de tijd. Iedereen heeft zijn eigen redenen, motieven en dat alles zorgt ervoor dat dit boek een nagelbijter is. In het begin was ik even zoekende welk deel, bij welk persoon hoorde. De stukken die vanuit het hoofdpersoon Anouk geschreven zijn, zijn duidelijk herkenbaar. Andere stukken uit het verhaal vond ik soms niet direkt duidelijk. Dit is juist wel een lekkere prikkeling van je hersenen, want over wie gaat dit stuk, wat zijn de intenties, etc, etc, etc.

Helaas moet ik bekennen dat het boek wel een tijd op mijn nog te lezen stapel heeft gelezen. Nu achteraf gezien ook oneerbiedig lang. Wat een sensatie om het te lezen. Ik heb mezelf echt uit het verhaal los moeten rukken om te douchen, koken, nou ja, om ruimte te maken voor alledaagse dingen. Het liefst zou ik niet eens gestopt zijn om even naar de wc te gaan. Was de dood van Anouk haar man toch niet een doodgewoon ongeluk? Wat had haar broer Ruben te maken met Aart zijn dood? Waar was haar broer eigenlijk? De allergrootste vraag, waarom stond haar leven van het een op het andere moment zo ongelooflijk op zijn kop en leek ze niemand meer te kunnen vertrouwen?