Wat ik nou vind van... 'Al die mooie vreemden'?

Wederom dank aan Harper Collins voor het toezenden van een recensie-exemplaar, dit waardeer ik enorm!


Wat is je status je waard?


In 'Al die mooie vreemden' volgen we verschillende verhaallijnen, die vanuit verschillende perspectieven geschreven zijn: Dat van Charlie, studente aan de elitaire kostschool Knollwood (What's in a name?), haar moeder Grace en haar vader Alistair.

Zij vertellen hun verhaal, op diverse momenten in de tijd. Het overgrote deel echter is Charlie aan het woord, in het heden.


Haar moeder Grace is 10 jaar eerder verdwenen. Charlie neemt dit haar nog altijd kwalijk, hoe kan een moeder haar gezin zomaar in de steek laten!?

Op school maakt ze kans om lid te worden van een geheim genootschap onder de leerlingen, een club die al sinds jaar en dag bestaat en zich de A's noemt.

Om lid te worden moeten de genomineerden zich echter eerst bewijzen, en het wordt ze niet makkelijk gemaakt.

Na een bezoek van haar oom Hank begint Charlie te twijfelen aan het verleden, en daardoor uiteindelijk ook aan het heden. Want het heden zoals het is, wordt bepaald door het verleden, niet waar?

Vriendschappen en familiebanden, alles wordt onder de loep genomen als Charlie begonnen is met het uitrafelen van gebeurtenissen.


"Ik zou Cedric nooit gekust hebben als ik echt iets voor hem voelde. Het leek me gevaarlijk - dom, zelfs- om iemadn zo dichtbij te laten komen. Om zoveel om iemand te geven. Ik had zelf gezien hoe mijn moeder mijn vaders hart had gebroken. Zijn liefde had hem verblind, had hem zwak en kwetsbaar gemaakt, terwijl Alistair Calloway allesbehalve een zwakke en kwetsbare man was. Ik wist wat mijn moeder hem had aangedaan, ons allemaal had aangedaan, omdat we zo zwak, zo dom waren om van haar te houden. Dat was een fout die ik niet nog een keer zou begaan."


Een boek waarbij ik niet het gevoel had dat het om de spanning geschreven is, maar echt om het verhaal. Dat zit zo goed in elkaar, dat je continu probeert te doorzien hoe en wat er speelt. Het boeit, houdt de aandacht vast en zorgt zonder blood & gore, zonder seriemoordenaars en rechercheurs en zónder tijdsdruk tóch voor een bijzondere spanning.

Een boek waarbij je boos wordt om de valse acties, je verbaast over de narcistische trekjes, en het pure egoïsme.

Een boek waardoor ik blij ben dat ik niet in zo'n wereldje bivakkeer, waar geld gelijk staat aan status en waardering.

Brrrr.....


Ik heb enorm van dit boek genoten, kon het slechts met moeite wegleggen (want er moest gewerkt worden) en zat hélemaal in het verhaal.



De titel klopt, de cover klopt, ik wil méér van deze auteur lezen!



4,5 duim!