slechte start, wordt gaandeweg beter

'Ik ben er tóch weer ingetrapt...' dacht ik toen ik met dit boek thuiskwam. Tóch weer zo'n boek waar iedereen het over heeft, dat gehyped gaat worden en dat ik dan ontzettend overroepen vind.
Maar ja, het lag zo nadrukkelijk in mijn blikveld toen ik die boekenwinkel inliep... en natuurlijk vraag ik me dan tóch af of ik het deze keer dan misschien wél eens ben met de publieke opinie.

En o wat had ik een spijt van dit boek. Ik kwam maar niet in het verhaal, vond de hoofdpersoon maar een vreemd mens en het was me al snel (te snel) duidelijk waar echtgenoot en dochter waren.
Maar ondanks dat las ik wel dóór. Jaaa beste lezers (ik ga er voor het gemak maar van uit dat mijn blog gelezen wordt ;-) ), ik las dóór! Voor jullie! Om er over te kunnen bloggen. Hoe verschrikkelijk onbaatzuchtig van mij, nietwaar?
En toen gebeurde het. Tegelijk met de verandering van mindset bij Anna, begon ik het boek ineens wél boeiend te vinden. Want net als Anna besloot ik; dit is nog niet het einde! Dit was voor mij ook vooral duidelijk omdat ik nog zo'n 100 blz te gaan had, maar ook omdat de oplossing van het mysterie net even té makkelijk was.
Verschillende plottheorieën gingen door mijn hoofd, maar dit einde had ik ab-so-luut niet bedacht.
Géén vaag, vergezocht wraakmotief, maar een plot dat staat als een huis.
Zoals de Telegraaf op de achterflap schrijft: 'Compleet onverwachte, maar zeer geloofwaardige kentering (...)'. De wonderen zijn de wereld niet uit, de Telegraaf overdrijft hier niet en ik ben het er dan ook helemaal mee eens.

Tja, en wat geef je zo'n boek als oordeel?
De slechte start vond ik écht erg jammer, maar de finale maakte dus veel goed. Omdat dat maar een kwart van het boek was, geef ik het dan ook geen 5 duimpjes, hoewel het einde die oprecht waard is.
Maar ja, aangezien een boek niet alleen uit een finale bestaat, kom ik op een oordeel van... 3,5 duim!

http://www.watiknouvind.com/2018/03/wat-ik-nou-vind-van-de-vrouw-in-het.html