Wat ik nou vind van 'Echtgenoten, echte mannen'?

'Echtgenoten, echte mannen'. Wat moet ik me hier voor boek bij voorstellen?
Ik kreeg het van Letterrijn toegezonden om te recenseren, waarvoor dank.

Het boek gaat over Chris, die gaat trouwen en met zijn 6 beste vrienden de avond voor zijn huwelijk doorbrengt. Net als 7 jaar terug, bij zijn eerste huwelijk. Alleen waren er toen nog 7 beste vrienden.
En trouwde hij met een andere vrouw. Een vrouw die, tegen alle verwachtingen in, Chris na 6 jaar verliet.
En met haar vertrek liet ze niet alleen Chris achter, maar ook de 7 vrienden.
Want wat was zij mooi, en allemaal hielden ze op hun eigen manier van haar.

Tijdens deze vrijgezellenfuif besluiten ze naar de sauna te gaan. Deze sauna bevindt zich in een herenclub, waarvan de eigenaar een vriend is van één van Chris' vrienden.

Na afloop van dit bezoek besluiten ze lopend terug te gaan, maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan.
Alle 7 hebben ze hun eigen herinneringen en ideeën om hun gedachten over te laten gaan.

Eddy, Dorian, Beek, Gé, Fiet, Axel, Chris. Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig.

Op de achterzijde van het boek wordt vermeld: 'Dit is een boek dat mannen zullen lezen voor de herkenning en vrouwen om eindelijk de mannenziel te kunnen begrijpen.'

O God, ik mag toch hópen dat ik mijn man niet nu ineens begrijp... niet als dat betekent dat hij net zo is als deze 7 snuiters...

Ik begrijp best dat iedere vriendschap uniek is; dat je met de ene vriend andere dingen deelt als met de andere. En dat je dus ook kunt besluiten om dingen helemáál voor je te houden.
Mag best, je bent niet verplicht om álles maar te vertellen.
Maar, imo ben je binnen een vriendschap sommige dingen wél verplicht; er zijn gewoon zaken die je moet doen of laten, anders kun je niet van een vriendschap spreken.

En deze heren kunnen allemaal wel een lesje normen en waarden gebruiken.
Ik heb me vréselijk aan hen geërgerd.

Ik wilde dat ik kon zeggen dat ik de schrijfstijl dan tenminste wel kon waarderen, maar helaas.
Wollige omschrijvingen, vage zinnen...

"De bomen staan onbewogen om hen heen. Vertel de bomen wat. Een splitsing en mannen. Een probleem met meer facetten dan de jaarringen van de oudste boom in het bos. De bomen bewegen niet op zo'n cruciaal moment, ze willen niemand afvallen en wachten af, ze kennen hun rol als toeschouwer en ze zullen geen kant kiezen. Bomen zijn allemansvrienden die weten dat je nooit de keuze van een vriend moet bevestigen of ontkennen. Niet aan het begin van zijn relatie en zeker niet bij het schijnbare einde daarvan."

Ik begrijp dat er gebruik wordt gemaakt van metaforen, dat de splitsing van het bospad méér is dan alleen een splitsing van het bospad, maar dan nog...

Het spijt me zeer te moeten zeggen dat dit boek het duidelijk niet was voor mij.
Omdat de laatste pakweg 50 blz nog enigszins beter werden, kom ik op een score uit van 2 duimpjes