Heftig!

Dat dit boek behoorlijk heftig was, dat had ik al meerdere keren gehoord. Maar ook dat het echt gelezen moest worden.

Nu heb ik in mijn leven al héél véél boeken gelezen, maar zélden heb ik zitten huilen om een boek. Dit is dus één van die boeken.
En niet alleen om het verhaal van Angel, maar ook om de schrijnende voorbeelden die Maria Genova in haar nawoord benoemt.

Angel wordt al van heel kleins af aan misbruikt. Voornamelijk door haar vader, die haar overigens ook doodleuk uitleent aan zíjn vader, Angels opa. Aangezien opa ook wel een extra centje kan gebruiken, mogen er meerdere mensen van hem gebruik maken van het lichaam van zijn kleindochter. Tegen betaling dus.
Angels moeder wéét niet allen van het misbruik, maar doet er zelf ook aan mee.

Buiten het seksuele misbruik, wordt Angel ook psychisch en lichamelijk mishandeld; ze zou het kind van de duivel zijn, en de oorzaak voor alles wat haar ouders overkomt. Ze wordt opgesloten, geslagen, gesneden, de ellende houdt niet op.
Maar 'gelukkig' overkomt dit alles haar niet voor niets, zo vertelt haar vader. Dit alles doen ze haar aan om haar te beschermen, om het slechte uit haar te krijgen.

Angel heeft dit haar hele leven te horen gekregen, weet dus niet beter en gelooft het.

Als Angel op de middelbare school een oplettende mentor heeft, die doorheeft dat er iets niet klopt, is dat de eerste keer dat ze iets loslaat over wat er thuis gebeurt. Over de incest zwijgt ze dan nog.

Ze wordt tijdelijk uit huis geplaatst, maar voor korte duur. Angel moet weer terug naar haar ouders, waar ze direct de gevolgen van haar 'verraad' moet ondergaan.

Ze wordt diverse keren uit huis gehaald, en net zo hard weer teruggestuurd, of aan haar lot overgelaten. Aangezien ze niets anders kent, is de enige optie die ze dan zelf kan bedenken ook: weer naar huis.

Ook als volwassene is Angel nog slachtoffer van haar ouders, met name haar vader. Gehersenspoeld als ze vroeger is, houdt ze vast aan oude gewoontes en gedachtes.

Wanneer ze haar huidige echtgenoot leert kennen, leert ze wat geluk en liefde zijn.
Maar daarmee is ze er nog niet.  Want het trauma is nog niet verwerkt. En Angel heeft hulp nodig. Helaas, net als in haar jeugd, is dat makkelijker gezegd dan gedaan.


Wat een schrijnend verhaal. Wat een ellende. Wat een hufter! Zó veel verdriet...

Het verraad van de ouders, de mensen waarop je als kind júist op zou moeten kunnen vertrouwen,  diegenen die voor een kind een basis moeten leggen waarop je je leven kunt bouwen.
Ik kan er met mijn pet niet bij. Hoe? Waarom?
En de familie die het ergens allemaal wel wist maar hun gezicht ervan afwendde...

Ook ik herhaal wat men tegen mij zei: dit boek moet je lezen. Jij, maar ook (vooral) de mensen die de touwtjes in handen hebben bij de instanties.
Een enórm heftig verhaal, dat je niet zal vergeten. Dat onder je huid kruipt. Dat er hopelijk voor zorgt, dat mócht je ergens mishandeling of misbruik vermoeden, dat je dan ingrijpt.

Ik geef normaal geen score aan waargebeurde verhalen, maar aangezien ik hier íets in moet vullen, 4 sterren

http://www.watiknouvind.com/2018/06/wat-ik-nou-vind-van-het-duivelskind-van.html