Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Aanrader

BibliophileSan 17 november 2018
Wat ik nou vind van.... 'Ik ben de nacht' van Ethan Cross?

'Het kwaad kan alleen maar zegevieren als goede mensen niet in actie komen.'


Allereerst... de kaft... die is het vermelden waard hoor... volledig zwart, met de letters (net zo zwart) in reliëf op de voorkant.
Maar ook de zijkanten van de bladzijden zijn zwart, met in witte letters de titel en de naam van de auteur.
Ook de tekst op de achterkant maakt ontzettend nieuwsgierig. Dit belooft wat!


Op de eerste bladzijden word je direct met een rotvaart het boek in gezogen.
Niks geen kabbelend kennismakingspraatje tussen lezer en hoofdpersoon, nee, meteen BAM!

Het boek is in 4 delen opgedeeld, die ieder ook weer onderverdeeld zijn in hoofdstukken.
De delen hebben goed gevonden titels, die, als je na de eerste 2 weet waar ze op slaan, verwachtingen wekken. En je later weer om je oren slaan met een ineens compleet andere betekenis.

Ackerman is een door zijn vader gecreëerd monster, hij noemt zichzelf 'de nacht'.
En tegenover het donker moet het licht staan, dit ziet hij in de vorm van Marcus, een voormalig rechercheur.

De diverse lijnen in het boek komen zó goed bij elkaar, zonder dat het er al lang van tevoren dik bovenop ligt.... zoals dit ook voor Ackerman het geval blijkt te zijn.

Noem me naïef, noem me te goed van vertrouwen, maar ik ben niet zo van de 'conspiracy-theorieën'.
De reden dat de 3e partij doet wat hij doet (ik vind het té zonde om spoilers weg te geven, dus excusez-moi voor de vaagheid van deze zin... als je het boek hebt gelezen, en dat moet je zéker doen, dan snap je me) vind ik dan ook wat ver gezocht. Toch stoorde het me verder niet in het verhaal, maar ja... een beetje kritische blik kan geen kwaad, of wel?
Vanwege die kritische blik vielen ook de paar foutjes in de tekst op, maar die doen niet af aan de schrijfstijl van Ethan Cross.

De manier waarop Ackerman communiceert met zijn slachtoffers, voor hij aan zijn spel begint, is bijzonder goed geschreven.

Sowieso werd ik een paar keer verrast door erg goed geschreven stukken tekst die ik, ondanks de drang snel verder te lezen (want: Spannend!) graag opnieuw las.
'De wind huilde als de kreet van een boeman wiens lied alleen gehoord kon worden door hen die in de nabijheid van de dood hadden verkeerd.'
Tja, in een stukje tekst als de mijne klinkt dit wellicht wat overdreven en dramatisch, maar het past zó goed bij de sfeer van het boek.

De afloop voor Ackerman, in het ziekenhuis, had niet beter gekozen kunnen worden.
Tenslotte: 'Zowel licht als duisternis woonde in de krochten van elke ziel. De keuzes die iemand maakte, zorgden ervoor dat hij aan de ene of aan de andere zijde terechtkwam.'

De verdere afloop van het boek? Je verwacht het niet!

Het zal niemand verbazen; dit boek verdient voor mij absoluut alle 5 de duimen. Dik!

http://www.watiknouvind.com/2018/01/wat-ik-nou-vind-van-ik-ben-de-nacht-van.html

Reageer op deze recensie

Meer recensies van BibliophileSan