Wat ik nou vind van... 'Jinxed'?

Van dit boek kreeg ik een recensie-exemplaar toegestuurd door Harper Collins, waarvoor dank.

Wat een heerlijke cover heeft dit boek, daar wordt je instant vrolijk van. Het boek heeft een frisse uitstraling, waarmee het ongetwijfeld de doelgroep (YA) bereikt. En zoals met veel YA's, mag je best wat minder Y zijn om het boek alsnog te lezen. Dus vol goede moed begon ik aan 'Jinxed'.

Het verhaal speelt zich af in de toekomst. Een toekomst waarbij smartphones als ouderwets beschouwd worden.
Iedereen heeft tegenwoordig een Baku; een robot-huisdier. Deze linkt met jou als persoon, en je kunt ermee bellen, mailen, ze kunnen communiceren met computers, enz enz. Alles wat je maar nodig hebt, kan een Baku voor je zijn. Maar hoewel mensen zich hechten aan hun Baku, zal dat andersom niet snel gebeuren. Het blijven immers robots.

Lacey is al van kleins af aan geïnteresseerd in het bouwen en repareren van Baku's. Haar grote droom is te worden toegelaten op Profectus, een eliteschool die onder de vlag van Moncha Corp (de uitvinders van de Baku) valt.
Haar vader, die ze amper heeft gekend, was één van Moncha Corps eerste ontwikkelaars.

Maar Lacey's thuissituatie is er niet naar dat er geld is voor een duurdere Baku… en om toegelaten te worden op Profectus, heeft ze minstens een level 3 Baku nodig. Ze kan net aan een level 1 betalen.

Dan vindt ze op een dag een hoop schroot in een ravijn en besluit het mee te nemen naar huis; ze kan wellicht nog iets met de onderdelen. Eenmaal thuis kijkt ze nog eens goed. Het blijken de resten van een level 3 Baku, en wát voor één! Een ongelooflijk mooie katBaku, die Lacey opknapt tot hij er als nieuw uitziet. En daarmee wordt ze aangenomen op school.

Maar al snel merkt ze dat Jinx anders is dan andere Baku's. Want waar iedere Baku wacht op commando's, neemt Jinx zijn eigen beslissingen. Hoe kan dat? En waarom lijkt het alsof er een aantal mensen op school wel erg veel aandacht voor haar en Jinx hebben?



Wat ik een beetje miste in het boek was het verschil tussen de levels. Wat maakt een Baku tot een level 1, of juist level 5? Niet zo zeer de kracht, blijkt uit gevechten (waarover ik niet al te veel zal uitweiden hier, met het risico de geheimhoudingsplicht van Profectus te breken).
Deze gevechten namen overigens vrij veel tijd in beslag en vond ik persoonlijk niet erg boeiend om te lezen.
Ook de rol van meneer Baird, en het gemak waarmee hij dit deelt met Lacey vond ik vrij... eeuh… bijzonder. Het lijkt me in zijn functie juist een must om dit soort dingen níet te delen.

Wat me pósitief verraste was het gemak waarop de auteur je als lezer compassie laat voelen voor de Baku's; zo vond ik het zielig dat een Baku niet uit zijn doosje werd gehaald, omdat hij niet voldeed aan de wensen van de eigenaar. Hoe bizar wil je het hebben?

En dan Jinx: iedereen die weleens een kat heeft gezíen weet het: Katten hebben geen baas, ze hebben personeel. En Jinx heeft dit principe uitgevonden. Een échte kat dus, met dit verschil dat hij woordelijk kan communiceren met Lacey.

Wat ongetwijfeld (zeker voor de doelgroep) herkenbaar zal zijn, is de overstap naar een nieuwe school, nieuwe vrienden, nieuwe bezigheden... en hoe je dat combineert met je oude vriendschappen. Is daar nog plaats voor? Vergeet je hen niet, terwijl je een heel ander leven aan het opbouwen bent? Hoe hecht blijven deze vriendschappen?

Tot slot ligt de weg open voor een vervolg op 'Jinxed'. Zou ik dit vervolg kopen? Ik denk het niet.
Ik vond het boek wel aardig, maar meer ook niet.
Wellicht ben ik gewoon niet zo van de futuristische verhalen, van robots en technieken.
Of misschien ben ik in dit geval echt niet Y genoeg, maar gewoon alleen maar A.

Ik geef het boek een score van 2,5 duimpjes

http://www.watiknouvind.com/2019/01/wat-ik-nou-vind-van-jinxed-van-amy.html