Japins 'getover met taal' verdient niets minder dan 5 sterren

Je zal Arthur Japin als geschiedenis docent gehad hebben, wauw!
Wat kan deze man waanzinnig mooi vertellen, een tijdsbeeld beschrijven of je er zelf bij was en over de schouder van de hoofdpersoon mee kijkt.
Japin maakt van geschiedenis een feestje; bij het lezen van zijn boeken word je nieuwsgierig gemaakt en ik merk dat ik dingen uit het boek ga googlen, omdat het leuk is om te weten hoe en wat.
Het zijn boeken die met aandacht gelezen moeten worden, niet tussen het koken of een tv-programma door. Maar ze verdienen dan ook niet minder dan onverdeelde aandacht.
Ik heb het vaker gezegd, en ik blijf het zeggen; het woord schrijver doet Japin geen eer aan, in mijn ogen is hij Meesterverteller.
Een diepe buiging voor Arthur Japin.



Dit boek gaat over Kolja. Een dove jongen die als kind onder de zorgen komt van Modest Tsjaikovski, de 'broer van...'.

Het boek springt heen en weer tussen de periode na Pjotr's overlijden (geschreven vanuit Kolja) en Kolja's kindertijd (aan de hand van de dagboeknotities van Modest).

Van Modest leert hij praten en liplezen. Ook voelt Kolja de muziek die binnen de familie Tsjaikovski zo belangrijk is.

"Anders zijn is ook een toverkracht. Het onbekende jaagt de doorsnee schrik aan, en roept ontzag op.
Even is de norm zijn houvast kwijt. (....) Woest en oer als een magische formule hadden Kolja's woorden geklonken.
En zo werkten ze ook. Zes klanken toonden hem de tover van taal."

Langzaam maar zeker ontdekt Kolja geheimen, onuitgesproken gevoelens en ontrafelt hij wat er werkelijk gebeurd is met Pjotr Tsjaikovski.


Als lezer is dit een mix tussen een uiterst boeiende geschiedenisles, een roman en een detective.
Een boek over liefde. Over vriendschap. Over trouw.
Een boek over de magie van woorden: 'de Tover van Taal'.
Een boek dat minstens alle 5 de duimpjes verdient.

http://www.watiknouvind.com/2018/03/wat-ik-nou-vind-van-kolja-van-arthur.html