Verwarring alom

Dit boek is geschreven door de Nederlandse Marieke Nijkamp. In het Engels. En vervolgens vertaald door Ineke van Bronswijk. Het eerste wat ik me dan afvraag: Is de vertaling anders dan hoe Marieke Nijkamp het boek zélf in het Nederlands geschreven zou hebben?

Maar goed. Dat staat los van wat ik van het boek vind.

Eén woord overheerst; Verwarring.

De verwarring van Corey, als ze terugkeert naar Lost.
De verwarring die Kyra gedurende haar leven gevoeld moest hebben.
De verwarring van mij, als ik er op blz. 32 achter kom dat Corey een méisje is.
De verwarring (nogmaals van mij) als aan het eind van het boek geen antwoorden op heel veel vragen zijn.

Misschien is dit de opzet van de auteur geweest, misschien lees ik te oppervlakkig, misschien gebeurden er bovennatuurlijke dingen in het boek maar ben ik er te nuchter voor? Ik weet het niet.
Feit is wel: er is verwarring.


Ennieweej, ik heb ontzettend veel jubelverhalen gehoord over dit boek. En over de schrijfster, en haar vorige boek: '54 minuten'. Dat boek heb ik overigens óók gelezen en dat vond ik toch zeker 4 duimpjes waard.
Ik had hier dus hoge verwachtingen van, en toegegeven; het las als een trein, want ik wilde erg graag antwoord op mijn vragen.


Maar dat antwoord bleef uit, en ik zit dus nu nog met vragen.
En dat vind ik jammer.
Nogmaals, het kan héél goed aan mij liggen, dat ik iets niet goed heb begrepen, maar ja.... ik schrijf hier wat ík vind... en ik geef dit boek niet meer dan 2,5 duimpje.

http://www.watiknouvind.com/2018/02/wat-ik-nou-vind-van-voor-ik-je-loslaat.html