Zussenleed

Dit boek won ik via een FB-actie van Maya. Ik kende haar niet, had dus ook nog nooit van haar boeken gehoord en vind het altijd leuk om, voor mij nieuwe auteurs te ontdekken.

En zo viel 'Zussenleed' niet veel later bij mij op de mat.
Aan de cover valt niet echt te ontdekken om wat voor soort boek het gaat. De achterflap geeft iets meer weg:

"Laura, een succesvolle bankmanager, heeft haar oudere zus al ruim 20 jaar niet meer gezien.
Als hun moeder komt te overlijden ziet zij zich gedwongen zowel haar zus als haar bewogen jeugd weer onder ogen te zien.

Zullen de 2 zussen elkaar weer vinden of betekent de gewelddadige jeugd die zij delen juist een definitieve scheiding?"

Een roman dus.

Op Maya's Facebook-pagina vind ik dat dit het eerste boek is van een reeks.
Ik vraag me af óf, en zo ja, in hoeverre, dit boek autobiografisch is.

En zo begon ik in 'Zussenleed'.
De eerste 45 pagina's beslaan een gesprek in de auto tussen Laura en haar man Jean-Luc, onderweg naar het huis van haar zojuist overleden moeder.
Even wennen aan de schrijfstijl, want het bestaat voornamelijk uit dialoog (wie zegt er nu precies wat?) en overpeinzingen.
En dat blijkt de rest van het boek óók zo te zijn. Soms zijn er 4 pagina's lang vol dialoog, zonder énige overige tekst.
Tussen de gesprekken die gevoerd worden onder het leeghalen van het ouderlijk huis, lezen we Laura's gedachten en herinneringen over vroeger.
Sommige gebeurtenissen worden meerdere malen herhaald, waardoor ik begon te twijfelen of ik dat stuk niet al eerder gelezen had...

Laura heeft behoorlijk wat meegemaakt in haar jeugd, maar overall vond ik het een vervelende, negatieve vrouw. Ze klaagt over van alles, het landschap, het verkeer, haar nichtje dat niet hartelijk genoeg reageert op haar tante die ze 20 jaar niet gezien heeft...

Tel daarbij de stijlfouten op die herhaaldelijk gemaakt worden, en dan moet ik tot de conclusie komen dat ik niet bijster enthousiast word van dit boek.

Au... Een negatieve recensie schrijven vind ik altijd behoorlijk vervelend, helemaal als het een gewonnen boek is en de auteur er nog een lieve boodschap voor je heeft ingeschreven...

Wellicht is het gewoon niet mijn genre, niet mijn schrijfstijl... daarbij blijft mijn mening slechts míjn mening. Wellicht denk jij er als lezer wel heel anders over.

Maar ik geef er tot mijn spijt niet zo'n hoge score voor. Jammer....