Sprakeloos

Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik het lezen van dit boek heb uitgesteld. Uitgesteld, omdat ik bang was voor de heftigheid, de intensiteit van dit verhaal… Toen ik eenmaal de moed verzameld had om het te gaan lezen, kon ik niet meer stoppen. Ik heb het boek bijna in één ruk uitgelezen. Dat móést gewoon!

Je krijgt de gebeurtenissen – die zich in een tijdspanne van 54 minuten afspelen, maar die voelen als véél langer – mee vanuit verschillende perspectieven. Zo leer je de hoop en de angst van de hoofdpersonages kennen. In een korte tijd kom je een heleboel te weten over de personages, over hun levens, over hun verhouding tot de schutter en over hun redenen om extra bang te zijn voor hem. Je beleeft hun strijd tot overleven enorm intens mee, juist doordat het drama van minuut tot minuut verteld wordt.

Wat heeft Marieke Nijkamp een onwijs sterk verhaal geschreven. Op mij heeft het een onuitwisbare indruk gemaakt, ik heb echt ademloos zitten lezen! Echt bizar goed… (ik ben eigenlijk gewoon sprakeloos