Verslavend

In de spannende proloog worden de kinderen van Kat verdoofd en zij wordt in een busje gesleurd. De ontvoerders hebben haar ergens voor nodig en als ze meewerkt is ze zo weer bij haar kinderen terug…
Tien jaar later: journaliste Tara Linders en haar collega Diego Martinez (we kennen dit duo al uit Paradijsvogels) zijn op teambuildingsweekend in de Belgische Ardennen met hun collega’s van de krant, om een fusie te vieren en elkaar te leren kennen. Tara is absoluut geen teamplayer en ze gaat dus veel haar eigen gang.
Op een avond ziet ze hun survival-instructeur een barman neerslaan. Ze raakt nieuwsgierig en gaat op onderzoek uit. Ze stuit op een verlaten privékliniek met in de ondergrondse bergruimte een lading opgezette dieren én een kinderhand op sterk water! Voer voor een verhaal dus! Samen met Diego gaat ze verder op onderzoek uit en de speurtocht die ze van België naar Spanje leidt is zeker niet zonder gevaar voor eigen leven…

In dit tweede boek met Tara en Diego in de hoofdrol leren we ze weer wat beter kennen, wat ik erg leuk vind, want ik mocht ze in het vorige boek meteen al. De eigenzinnige einzelgänger Tara (die van mij wel mag stoppen met roken, Nathalie!) wordt heel erg geconfronteerd met haar eenzaamheid en het feit dat ze mensen buitensluit. Diego staat onwijs in tweestrijd; hij heeft zijn jonge gezin, maar leeft voor zijn werk en dat gaat niet goed samen. Allebei staan ze voor een soort tweesprong. Ik wil deze levensechte personages, waar ik erg mee meeleef wel erg graag terugzien, dus ik hoop op meer!

Wat heeft Nathalie met Casa Familia weer een heerlijk vlot (fijne korte hoofdstukken) verhaal geschreven en wat is het verhaal vol duistere (familie)geheimen meeslepend en spannend! En dan dat zenuwslopende einde… Ik moest gewoon doorlezen en had het boek dan ook in één dag uit. Verslavend! Nathalie heeft het dus weer geflikt