Lezersrecensie
Eng!
De duistere cover en titel van dit boek zijn veelbelovend, maar maakt het verhaal de verwachtingen waar?
In een donker donker bos is een verhaal over verloren vriendschappen, geheimen uit het verleden en de betrouwbaarheid van herinneringen.
Nora besluit naar het vrijgezellenfeest van haar vroegere vriendin Clare te gaan, ook al hebben ze elkaar al tien jaar niet gesproken, sinds Nora vertrok en alles achter zich liet. Eenmaal op de locatie, een glazen huis in het midden van een donker bos, blijkt het groepje vrienden te bestaan uit heel uiteenlopende persoonlijkheden. Het weekend verloopt verre van soepel, er zijn vele onderhuidse spanningen, en het eindigt dramatisch als er een dode valt…
Nora komt flink beschadigd bij in het ziekenhuis en weet niets meer van wat er dat weekend gebeurd is. Stukje bij beetje komen de herinneringen terug, waar jij als lezer getuige van bent. Langzaam kom je erachter hoe het weekend verlopen is. Alleen dat laatste dramatische stuk, dat wil maar niet terugkomen in Nora’s herinnering. Waarom? Uit schuldgevoel? Als lezer weet je ook niet of je haar herinneringen wel kunt vertrouwen, want ze heeft hersenletsel én is het als thrillerschrijfster gewend om verhalen te verzinnen.
Ik kon niet anders dan dit boek in één ruk uitlezen, compleet gebiologeerd heb ik zitten lezen, zonder oog voor mijn omgeving (eten? wacht maar even!
In een donker donker bos is een verhaal over verloren vriendschappen, geheimen uit het verleden en de betrouwbaarheid van herinneringen.
Nora besluit naar het vrijgezellenfeest van haar vroegere vriendin Clare te gaan, ook al hebben ze elkaar al tien jaar niet gesproken, sinds Nora vertrok en alles achter zich liet. Eenmaal op de locatie, een glazen huis in het midden van een donker bos, blijkt het groepje vrienden te bestaan uit heel uiteenlopende persoonlijkheden. Het weekend verloopt verre van soepel, er zijn vele onderhuidse spanningen, en het eindigt dramatisch als er een dode valt…
Nora komt flink beschadigd bij in het ziekenhuis en weet niets meer van wat er dat weekend gebeurd is. Stukje bij beetje komen de herinneringen terug, waar jij als lezer getuige van bent. Langzaam kom je erachter hoe het weekend verlopen is. Alleen dat laatste dramatische stuk, dat wil maar niet terugkomen in Nora’s herinnering. Waarom? Uit schuldgevoel? Als lezer weet je ook niet of je haar herinneringen wel kunt vertrouwen, want ze heeft hersenletsel én is het als thrillerschrijfster gewend om verhalen te verzinnen.
Ik kon niet anders dan dit boek in één ruk uitlezen, compleet gebiologeerd heb ik zitten lezen, zonder oog voor mijn omgeving (eten? wacht maar even!
1
Reageer op deze recensie