Het besef van gemis

Signora A. komt in het leven van Nora en haar man als Nora tijdens haar zwangerschap het bed moet houden. Na de geboorte van zoon Emanuele krijgt zij, die nooit zelf kinderen kreeg, als vanzelf de rol van zijn kinderjuf toebedeeld. Pas na haar overlijden aan kanker wordt duidelijk dat het niet alleen die rol van een kinderjuf geweest is die ze vervuld heeft. Naast de zorg voor Emanuele regelde ze werkelijk alles in huis, van het huishouden tot de onderlinge verhoudingen. Ze is het kompas waarop het gezin vaart. Het leven van Nora en haar naamloze vertellende man heeft mede door de invulling van de manier van leven van Signora A. de vorm gekregen die het heeft.

Giordano schrijft mooie zinnen met een melancholische ondertoon die het verdienen met aandacht gelezen te worden, De relaties die hij legt tussen thema’s en de manier van uitwerken zijn aansprekend, maar door de lengte van het verhaal niet heel diepgaand. Met een zekere zweem van mysterie blijven verschillende zaken minder uitgewerkt dan zou kunnen. Voor een boek met het formaat van een novelle is dat te verwachten. Waar je in een roman de tijd krijgt om met de groei van de hoofdpersonen mee te leven, is het nu zo dat dit wat minder uit de verf komt.

Het is dan prettig om in de allerlaatste alinea tenminste nog één van de geheimen opgelost te krijgen. Uiteindelijk weten we dan wel niet de naam van de verteller maar wel waar de A van de Signora voor staat.

Het zwart en het zilver is een prettig, vlot leesbaar boekje met een toch wel loodzwaar thema (verlies en ziekte) maar op een luchtige manier verteld. Het maakt duidelijk dat je soms pas wanneer het te laat is gaat zien waar en hoe de ander belangrijk geweest is.