Trigger: Wulf Dorn

Van een droomdebuut gesproken. Wulf Dorn debuteerde met Trigger, een knaller van een thriller.
Deze Duitse schrijver , geboren te Ichenhausen in 1996 schrijft als sinds zijn 12 jaar korte verhalen, maar Trigger is zijn debuutroman. En of het een succes was, onmiddellijk werd zijn boek een internationale bestseller en werd in verschillende talen vertaald.
Dorn werkte 20 jaar in een psychiatrie vooraleer hij zich volledig op het schrijven richtte.
Het is dan ook geen toeval dat het hoofdpersonage, Ellen Roth , een klinisch psychologe is.
Roth werkt in de Boskliniek. Haar vriend is voor een tijdje naar Australië dus neemt zij een patiënte over van hem , een vrouw zonder naam. Deze naamloze vrouw krijgt de term BIG opgestempeld, Bijzonder Interessant Geval.
Deze vrouw vertoond uiterlijke tekenen van mishandeling, verwaarlozing en ze is enorm angstig voor een zekere Zwarte Man uit een Duits kinderrijmpje. Als ze enkele dagen later spoorloos verdwijnt kan buiten Ellen niemand haar bestaan bevestigen, niemand van de kliniek weet van haar opname.
Vanaf dat moment wordt Ellen bedreigt en achtervolgt door de Zwarte Man, die zegt dat hij de vrouw zonder naam zal vermoorden als Ellen niet doet wat hij haar vraagt. Ze heeft 48 uur om de vrouw te redden.
Tijdens deze zoektocht naar de vrouw en de Zwarte man brengt de schrijver je steeds opnieuw op een dwaalspoor.
Het verhaal grijpt je vast en laat je niet mee los tot het boek eenmaal uit is. Je zit helemaal mee in het verhaal, het kruipt als het ware onder je huid.

De belangrijkste thema’s van dit boek zijn dood, lijden en psychische gezondheid.
Het heeft een alwetend vertelperspectief, maar soms zijn er zinnen in cursief, dat zijn de gedachten van Ellen en zij zijn in de ik-verteller geschreven. Gedachten en werkelijkheid wisselen elkaar snel af, dit zorgt ervoor dat je nog beter kan meevolgen met de gedachten van de antagonist.
Ik vind dat het boek een enorm goede structuur heeft, de inleiding is heel helder en duidelijk en wordt dus niet langdradig. Na de inleiding maakt het boek meteen een mooie overgang naar het spannende gedeelte.
Ook de schrijfstijl van de auteur bevalt me wel. Hij zorgt ervoor dat je er steeds aandachtig bij de les moet zijn, als je enkele zinnen mist kan je al bijna niet meer volgen. Zo snel volgen de verschillende gebeurtenissen elkaar op.
Dorn heeft het boek geschreven op een manier zodat je het het allerliefst in één trek zou uitlezen. Het is dan ook een schoolvoorbeeld van een echte pageturner.
Omdat de auteur zelf lang actief is geweest in de psychiatrische sector kan hij ons veel extra informatie bijbrengen, wat toch ook wel zijn meerwaarde geeft aan het boek.
Dit boek zet aan tot denken, vooral over tot wat het menselijk brein in staat is.

Dit was de eerste thriller die ik gelezen heb, en als alle thrillers zo goed zijn zal het zeker niet mijn laatste zijn.
Door de verschillende plot twists doorheen het verhaal wordt je net zoals Ellen van het ene op het andere dwaalspoor gezet. Je hebt het gevoel dat je mee in haar hoofd zit. Je gaat zelf personages verdenken die eventueel de Zwarte Man zouden kunnen zijn.
Waar ik Dorn ook nog mee wil complementeren is met zijn beschrijvingen. Ze zijn heel to the point, niet te lang, maar duidelijk genoeg om een goed beeld te kunnen vormen van de omgeving. Als verhalen te gedetailleerde beschrijvingen hebben vind ik ze vaak langdradig worden, wat hier dus niet het geval was.
Tijdens het lezen weet je vaak niet of de gebeurtenis op dat moment echt gebeuren, of het slechts beelden zijn in het hoofd van mevrouw Roth. Dit geeft nog wel een speciale thouch aan het boek vind ik. Je moet steeds zien dat je jezelf niet voor de gek houdt en dus niet meegaat in de dromen van Ellen.
Op naar de bibliotheek voor een nieuwe lading spanning.