Aan Brouwers ontkom je niet!

Jeroen Brouwers mag voor mij genoemd worden bij de groten van de Nederlandstalige literatuur, en ver daarbuiten. Zijn lyrische stijl, treffende beeldspraak en kijk op de menselijke psyche zijn origineel en beroeren me keer op keer. Ook in Het hout is het weer raak! Wat een donker, claustrofobisch verhaal is me dat. Jammer van het verrassende slot dat me nogal deed denken aan het happy end uit Amerikaanse weekendfilms. Hoera! De kinderen zijn verlost van de terreur en volgen Bonaventura naar de vrijheid! Zou dit Brouwers' keuze zijn of een commerciële toegeving door de redacteur?