Uitmunted boek!

Laat het eerst en vooral even duidelijk zijn dat ik een enorme fan ben van oorlogsromans. Ik ben zeer gefascineerd door alles wat met oorlog te maken heeft, alsook de boeken die erover gaan. Zij het fictie of non-fictie.

Dankzij The House of Books mocht ik ambassadeur zijn van dit prachtige boek. En prachtig is het!

Anthony Doerr beschrijft in “Als je het licht niet kunt zien” op sublieme wijze wat voor effect de oorlog heeft op het alledaagse leven. Met name voor het meisje Marie-Laure en haar vader. Als sleutelbewaarder van een museum kreeg hij de zeer delicate taak om de Zee der Vlammen veilig te stellen in tijden van oorlog. Marie-Laure zelf is blind sinds haar zesde maar toch leeft zij dankzij haar vader een zo normaal mogelijk leven. Hij beschrijft in detail alles wat er rondom haar gebeurt, al laat hij voor haar bestwil sommige zaken weg, om haar niet ongerust te maken.
Ze wonen in een Parijse wijk en van deze wijk maakt Marie-Laure’s vader een uiterst gedetailleerde macquette zodat zij deze met haar vingers kan verkennen en uit het hoofd leren. Zo leert ze te navigeren in haar eigen woonplaats. Hetzelfde doet haar vader voor Saint-Malo, waar ze gaan wonen als de Duitsers Parijs innemen. Marie-Laure smeedt in Saint-Malo een unieke band met haar oudoom Etienne. Samen betreden ze verscheidene fantasiewerelden en worden hun geesten en werelden verrijkt. Marie-Laure bewijst dat blind zijn niet per sé betekent dat je niets meer kan zien. Integendeel.

Werner Pfenning groeit als wees op in Duitsland, samen met zijn zusje Jutta en nog een aantal andere kinderen. Werner vertoont een buitengewone interesse in alles wat techniek, meetkunde, wiskunde en fysica is en algauw begint hij met het repareren van radio’s die klaar zijn voor de schroothoop. Door de verhalen die hij op de radio te horen krijgt, voedt hij zijn kennis en nieuwsgierigheid en hij leert zichzelf enorm veel dingen aan.
Zijn talenten worden al snel opgemerkt en al even snel wordt hij opgeleid en getraind om naar het front te gaan.
Anthony Doerr beschrijft hier uitmuntend hoe de indoctrinatie van Duitse jongens destijds verliep.

De verhalen van Marie-Laure en Werner komen uiteindelijk samen in Saint-Malo, alsof het niets is. Terwijl er in tussentijd toch heel wat zaken gebeuren. Veel zaken waar je eigenlijk niet bij kan met je hoofd. Dat zoiets kan…

Alles wat Anthony in zijn boek beschrijft, is trouwens uiterst gedetailleerd. Het lijkt alsof je zelf toeschouwer bent in zijn verhaal en er zijn in mijn ogen maar heel weinig auteurs die dit kunnen bereiken. Ik heb genoten van elk hoofdstuk van dit boek, van elk personage, van elk gebouw en elke gebeurtenis die Anthony beschreef.