Toppertje

Mijn eerste boek van Herman Brusselmans (yeah I know, ik schaam me dood) was al meteen een schot in de roos.
Herman heeft een heel eigen schrijfstijl en dat vind ik geweldig om te lezen. Zijn verhaal over liefdesverdriet, de haat-liefde-verhouding met zijn ex en het op zoek gaan naar een nieuwe liefde heeft me diep geraakt.
Toegegeven, op veel (héél veel) pagina’s heb ik serieus moeten lachen. De humoristische uitspattingen in dit boek zijn onnavolgbaar en hebben meermaals vreemde blikken ontlokt van mijn vriend, telkens ik weer een lachbui kreeg.
Toch kan je aan dit boek gewoon voelen dat Herman er onderdoor zit, je voelt de depressie die Herman aanvalt terwijl Herman op zijn eigen manier zijn best doet om zichzelf ertegen te verdedigen. Iemand die ooit al liefdesverdriet ervaren heeft, kan zichzelf op vele momenten terugvinden in de gevoelens die neergepend worden, in de leegte die je voelt en in de soms vreemde dingen die je gaat doen om die leegte op te vullen. Ook het “wat zou mijn ex hiervan vinden?”-gevoel wordt heel duidelijk omschreven.

Al bij al vond ik dit boek een toppertje en het heeft me aangezet om meer van Hermans werk te gaan lezen in de toekomst.