Fantasierijk verhaal

Wat vond ik ervan?

Wat was dit een heerlijk boek vol met magie, avontuur, liefde en vriendschap. Dat ze wordt vergeleken met J.K. Rowling vind ik eigenlijk een beetje raar. Beide hebben zo’n verschillende schrijfstijl en dat maakt beide juist heel uniek. Het boek was af en toe wel een beetje vergelijkbaar met Harry Potter, maar meer ook niet. En juist omdat het boek een heel klein beetje vergelijkbaar was, maakte dit het boek ook zo leuk.

In het begin was ik erg bang dat het meer een liefdesverhaal zou worden dan een avonturen/fantasy verhaal. Gelukkig was dat niet het geval. Het boek zette mij daarnaast heel erg aan het denken. Want hoe de personages in het boek worden gediscrimineerd om hun donkere huid en witte haren, gebeurd natuurlijk ook in het echte wereld. Als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt, kan je je door dit boek toch heel goed inbeelden hoe afschuwelijk dat zal zijn.

Naast dat dit boek je aan het denken zet, is het ook gewoon een heerlijk boek om in weg te dromen. Doordat de hoofdpersonages een reis door het hele land moeten maken, kom je steeds in verschillende omgevingen terecht. Deze omgevingen zijn super goed beschreven door de schrijfster, waardoor je zonder enige moeite de mooie omgevingen voor je geest kan halen. Daarnaast was het erg fijn dat je vanuit drie verschillende personages kon lezen.

Wat vond ik minder?

Dit soort boeken noem ik altijd Indiana Jones boeken. Het zijn heerlijke avontuurlijke boeken, maar soms ook heel langdradig. Zo gaat er natuurlijk altijd wat fout en dat is helaas heel voorspelbaar. Daarnaast vond ik het boek in het begin heel verwarrend. Er stonden veel woorden in waar ik nog nooit van gehoord had, en ik begreep niet zo goed waar de personages op in het begin nou waren. Hierdoor had ik veel moeite om in het boek te komen.

Personages

Zélie vond ik zo’n prachtig persoonlijkheid hebben. Hoewel ze nog maar 17 is en het hoognodige al heeft mee moeten maken, staat ze toch met volle kracht in het leven. Ook haar strijdlust blijkt niet te doven te zijn.

Tzain de broer van Zélie mocht wat mij betreft nog meer in het verhaal voor komen. Hij was een lieve en bezorgde jongen die net als Zélie al het hoognodige heeft meegemaakt.

Amari heb je echt zien groeien, ze begon als een verlegen, bang prinsesje maar na mate het boek vordert, staat ze daar toch als een echte krijger.

Inan vond ik maar een arrogante prinsje. Maar ook bij hem zag je groei na mate het boek vorderde. Dit was erg interessant om te lezen.

Het slot

Ik vond het slot een beetje voorspelbaar en dat is erg jammer. Wat wel weer erg leuk is, is dat het boek een open einde heeft, wat dus betekent dat er meer boeken aan zitten te komen!