Lezersrecensie
De Glazen Troon - Sarah J. Maas
Aangezien ik zo enthousiast was over de boekenserie Hof van doorns en Rozen van Sarah J. Maas. Kreeg ik van iedereen te horen dat ik echt de serie de Glazen Troon moest gaan lezen. En aangezien ik echt een Sarah J. Maas fan ben, heb ik het boek ook snel gekocht. Met hoge verwachtingen begon ik het boek te lezen en na een week had ik hem uit. Maar ben ik net zo enthousiast als ik was over de boekenserie Hof van Doorns en Rozen?
Wat vond ik ervan?
Omdat het boek begon met een plattegrond van het land en het na mate het verhaal vorderde het over Faeën en magie ging, was ik heel erg bang dat het boek erg veel ging lijken op de boekenserie Hof van Doorns en Rozen. En in zekere zin deed dat het ook wel. Het had hier en daar een paar gelijkenissen, maar die waren totaal niet storend en het hoofdverhaal was totaal anders. Wat ik erg fijn vond aan dit boek was dat je niet vanuit één persoon las maar vanuit meerdere personages. Zo kon je lezen vanuit Dorian, Kaltain, Celeana en Chaol. Dit bracht erg veel diversiteit in het boek. Het verhaal zelf deed mij een beetje denken aan de Hunger Games en ik hou van de Hunger Games, dus dit vond ik totaal niet erg. En zoals altijd heeft Sarah J. Maas de wereld en het verhaal met een prachtige schrijfstijl beschreven.
Wat vond ik minder?
Het verhaal had mij niet gelijk te pakken. Ik had er geen moeite mee om er door heen te komen, dat zeker niet. Maar toen ik pas over de helft was pakte het verhaal mij ook echt. Dit kwam denk ik doordat ik nu pas de personages echt leerde kennen. Daarnaast vond ik het vervelend dat je het einde van het boek kon raden.
De personages
Ik hield van Celeana, in het begin vond ik haar nogal een irritante meid met een grote mond maar met weinig daden. Maar later heeft zij zich weten te bewijzen aan mij als echte sluipmoordenaar maar ook als een meisje van 18 jaar. Deze combinatie van de hoofdpersonage vond ik erg leuk om te lezen. Dorian de kroonprins van Ardarlan, was een typische jonge prins. Arrogant, geen zin om het land te gaan heersen en denkt dat die elke vrouw kan krijgen. Toch heeft die mij in bepaalde stukken van het boek weten te verassen, maar zijn rol in het boek was erg voorspelbaar. En dan heb je Chaol nog, Kapitein van de koning. Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet vinden. Soms kon ik om hem lachen, andere keren kreeg ik juist medelijden met hem. Maar wie de echte Chaol nou is, kan ik niet zeggen.
Naast de hoofdpersonages had je ook nog de andere personages. Zoals Nehemia haar vond ik echt fantastisch en zij heeft mij erg vaak weten te verassen, meer wil ik niet over haar verklappen. De rol van Kaltain begrijp ik niet zo goed, maar ik denk dat dit in het tweede deel van de glazen troon serie nog wel wordt uitgelegd.
Het slot
Het boek eindigde zoals ik had verwacht. Maar het eindigde niet met een grote cliffhanger, het eindigde bijna met ‘ze leeft nog lang en gelukkig’. Maar gelukkig weet ik dat het verhaal nog wel geteld 6 delen heeft. Veel vragen die Celeana had (en ik zelf ook) zijn nog onbeantwoord gebleven. Dus ik kan al een beetje gaan raden waar deel twee de donkere troon over zal gaan…
Wat vond ik ervan?
Omdat het boek begon met een plattegrond van het land en het na mate het verhaal vorderde het over Faeën en magie ging, was ik heel erg bang dat het boek erg veel ging lijken op de boekenserie Hof van Doorns en Rozen. En in zekere zin deed dat het ook wel. Het had hier en daar een paar gelijkenissen, maar die waren totaal niet storend en het hoofdverhaal was totaal anders. Wat ik erg fijn vond aan dit boek was dat je niet vanuit één persoon las maar vanuit meerdere personages. Zo kon je lezen vanuit Dorian, Kaltain, Celeana en Chaol. Dit bracht erg veel diversiteit in het boek. Het verhaal zelf deed mij een beetje denken aan de Hunger Games en ik hou van de Hunger Games, dus dit vond ik totaal niet erg. En zoals altijd heeft Sarah J. Maas de wereld en het verhaal met een prachtige schrijfstijl beschreven.
Wat vond ik minder?
Het verhaal had mij niet gelijk te pakken. Ik had er geen moeite mee om er door heen te komen, dat zeker niet. Maar toen ik pas over de helft was pakte het verhaal mij ook echt. Dit kwam denk ik doordat ik nu pas de personages echt leerde kennen. Daarnaast vond ik het vervelend dat je het einde van het boek kon raden.
De personages
Ik hield van Celeana, in het begin vond ik haar nogal een irritante meid met een grote mond maar met weinig daden. Maar later heeft zij zich weten te bewijzen aan mij als echte sluipmoordenaar maar ook als een meisje van 18 jaar. Deze combinatie van de hoofdpersonage vond ik erg leuk om te lezen. Dorian de kroonprins van Ardarlan, was een typische jonge prins. Arrogant, geen zin om het land te gaan heersen en denkt dat die elke vrouw kan krijgen. Toch heeft die mij in bepaalde stukken van het boek weten te verassen, maar zijn rol in het boek was erg voorspelbaar. En dan heb je Chaol nog, Kapitein van de koning. Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet vinden. Soms kon ik om hem lachen, andere keren kreeg ik juist medelijden met hem. Maar wie de echte Chaol nou is, kan ik niet zeggen.
Naast de hoofdpersonages had je ook nog de andere personages. Zoals Nehemia haar vond ik echt fantastisch en zij heeft mij erg vaak weten te verassen, meer wil ik niet over haar verklappen. De rol van Kaltain begrijp ik niet zo goed, maar ik denk dat dit in het tweede deel van de glazen troon serie nog wel wordt uitgelegd.
Het slot
Het boek eindigde zoals ik had verwacht. Maar het eindigde niet met een grote cliffhanger, het eindigde bijna met ‘ze leeft nog lang en gelukkig’. Maar gelukkig weet ik dat het verhaal nog wel geteld 6 delen heeft. Veel vragen die Celeana had (en ik zelf ook) zijn nog onbeantwoord gebleven. Dus ik kan al een beetje gaan raden waar deel twee de donkere troon over zal gaan…
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Boekenwurmsuus
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
